ජාතික ප්‍රශ්නයට තමන්ගේ විසඳුම නොකියා අනුන්ගේ අදහස් හිඟන රනිල්ගේ අලුත්ම බිල්ලා

ගමේ අම්මලා පොඩි එවුන්ට කෑම කවන්න ඕන වුනාම බිල්ලෝ ගැන විවිධ කතා කියනව. පොඩි එකාගේ මුළු අවධානය කතාවට ආකර්ශනය වෙද්දී අම්මා හෙමි හෙමිහිට කෑම ටික කවනව. නැවත වතාවක් කෑම කවන්න ඕන වුනාම ඒ උපායම පාවිච්චි කරලා කෑම ටික කවා ගන්නව. බිල්ලෝ කතා දරුවාට කෑම ටික කවාගන්නකම් පමණයි.

අපේ රටේ පාලකයනුත් සිය පැවැත්මට අභියෝගයක් වනවිට ගමේ අම්මල බිල්ලො ගැන කියනව වගේ ජාතික ප්‍රශ්නය පිලිබඳ බිල්ලා කරළියට ගන්නව. එක්සත් ජාතික පක්ෂ (එ ජා ප) නායක ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ නැවත වතාවක් ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුම් දෙනව කියල බිල්ලෝ කතාවක් ආරම්භ කරලා. මේ කතාවෙන් බොහෝ දෙනකුගේ දෑස් නිලංකාර වී තිබෙන බව ලියන කියන කරුණු වලින් පෙනෙනව.

ජනාධිපති රනිල් ගේ බිල්ලෝ කතාව ජාතික ප්‍රශ්න පුරාණය මත තබා මඳක් විමසා බැලුවොත් මේ එන්නේ මොකාටදැයි කියල ආසන්නම චිත්‍රයක් අපට සකසාගත හැකිවේවි. එය ප්‍රයෝජනවත් වේවි කියල මට හිතෙනව.

බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදයෙන් නිදහස ලැබුනට පස්සේ දෙමළ ජනතාවට වෙනස්කොට සැළකීම මුලින්ම ආරම්භ කළේ එජාප රජයකින්ම තමයි. එදා මෙදා තුර බලයට පැමිණි හැම රජයක්ම අඩු වැඩි වශයෙන් දෙමළාට වෙනස්කොට සැළකුවා.

එපමණක් නොව, විවිධ වකවානුවල සම්මුතිවලට එමින් ද, මුළාකොට ඡන්දය ලබාගැනීම ද අනතුරුව පහර දී මරාදැමීම ද, අවසානයේ වර්ග සංහාරයක් දක්වා ගමන් කිරීම ද නිර්ලජ්ජිතව, නිර්ලෝභීව, සාහසිකව හා සාමූහිකව සිදුකරලයි තිබෙන්නේ.

1947 දී පැවැත්වුණු මහ මැතිවරණයට ලංකා ඉන්දීය කොංග්‍රසය (ලං ඉ කො) සහ ඉන්දීය කොංග්‍රස් කම්කරු සංගමය (ඉ කො ක සං) යන වතුකරයේ දෙමළ ජනතාව නියෝජනය කරන පක්ෂ දෙකක් ඉදිරිපත් වුනා. ඒවන විට තිබුනේ මන්ත්‍රී ආසන 95 යි. එම මන්ත්‍රී ආසන 95 න් 19 ක් ජය ගැනීමට ලං ඉ කො සහ ඉ කො ක සං නියෝජනය කළ දෙමළ ජාතික නියෝජිතයන් සමත් වුනා. එම රජයේ අගමැති වුනේ ඩී.එස්. සේනානායක.

වතුකරය නියෝජනය කරමින් දෙමළ මන්ත්‍රීන් 19 ක් පාර්ලිමේන්තුවට පත්වීම අගමැති සේනානායකට ඉවසුම් නොදෙන්නක් වුණා. දෙමළාගේ බලය අඩු කිරීම වෙනුවෙන් ඔහු 1948 පාර්ලිමේන්තුවට පනතක් ගෙනාව. ඉන්දීය සම්භවයක් සහිත වතුකර දෙමළ ජනතාවගේ පුරවැසිභාවය අහෝසි කරන්න. උතුරේ මහජන නියෝජිතයන් වූ සී. සුන්දරලිංගම් සහ සී. සිත්තම්පලම් මෙම පනතට පක්ෂව ඡන්දය දුන්නා. පනත සම්මත වුනා.

එයින් වතුකරයේ දෙමළ ජාතිකයන් ලක්ෂ දහයකට අධික පිරිසකගේ පුරවැසිභාවය අහෝසි කළ බව තමයි ඉතිහාසයේ සඳහන් වෙන්නෙ.

නැවතත් 1949 දී අගමැති සේනානායක තවත් පනතක් ගෙනෙමින් ඉන්දියානු සම්භවයක් සහිත වතුකරයේ ලක්ෂ ගණනක් දෙමළ ජනතාවගේ ඡන්ද අයිතිය අහෝසි කළා.

එජාප ය ආරම්භ කළ මේ දෙමළ මහජන නියෝජිත කප්පාදුවට එරෙහිව තමයි දෙමළ ජනතාවගේ ජාතික අයිතිය පිලිබඳ අරගලය ආරම්භ වෙන්නෙ. පනහට පනහ වැනි පාර්ලිමේන්තුවේ සම නියෝජනයක් ඉල්ලා සිටිමින් ආරම්භ වුනු මේ සාමකාමී අරගල අවසානයේ මරාගෙන මැරෙන සන්නද්ධ ගරිල්ලා ව්‍යාපාරයක් දක්වා වර්ධනය වෙන්නෙ.

සේනානායකලා ගේ ආණ්ඩුවලින් පසු 1956 දී ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ( ශ්‍රීලනිප) නායක එස්. ඩබ්ලිව්. ආර්. ඩී. බණ්ඩාරනායක ප්‍රමුඛ හවුල රාජ්‍ය බලය ලබා ගත්තේ සිංහල භාෂාව පමණක් රාජ්‍ය භාෂාව කරන බවට පොරොන්දු දෙමින්. සේනානායක ගේ දෙමළ විරෝධය තවත් පියවරක් ඉදිරියට ගෙනෙමින් බණ්ඩාරනායක පළමු වරට සිංහල බෞද්ධ ජාතිවාදය රජසතු කළා.

එනමුදු පසුව ෆෙඩරල් පක්ෂය නමින් ප්‍රකට ශ්‍රී ලංකා දෙමළ රාජ්‍ය පක්ෂයේ (ඉලංකෙයි තමිල් අරසු කච්චි) නායක පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී එස්.ජේ.වී. චෙල්වනායගම් සමඟ 1957 ජුලි 29 දා බලය බෙදා ගැනීමේ ගිවිසුමකට එළඹුණා. මෙය ප්‍රසිද්ධ වුනේ බණ්ඩා – චෙල්වා ගිවිසුම නමින්.

එජාපයේ ජේ.ආර්.ජයවර්ධන මෙකී ගිවිසුමට එරෙහිව සිය පක්ෂය සංවිධාන කරමින් කොළඹ සිට නුවරට දෙමළ විරෝධී පා ගමනක් ඇරඹුවා.

එලෙස දැල්වූ ජාතිවාදී ගිනිදැල් ගම් දනව් සිසාරා පැතිර අවසන ජාතිවාදී සඟුන් ද පිරිවරා අරලිය ගහ මන්දිරය වෙලාගත්තා. සිංහල බෞද්ධ ජාතිවාදය ඉදිරියේ බියෙන් සලිත වූ අගමැති බණ්ඩාරනායක ඔවුන් ඉදිරියේ ගිවිසුම ඉරා පුළුස්සා දැමුව.

ගිවිසුම ඉරා දැමීමෙන් පසුබට නොවූ ෆෙඩරල් පක්ෂ නායක චෙල්වනායගම් 1961 අප්‍රියෙල් 14 දා පළමු වරට උතුරේ දෙමළ රාජ්‍යයක් ප්‍රකාශයට පත්කළා. චෙල්වනායගම් ගේ මැතිවරණ කොට්ඨාශය වූ කන්කසන්තුරේ තැපැල් හල් 12 ක් ද, එයින් නිකුත් කළ මුද්දර 2500 පමණද, තැපැල් පත් 3000 කට අධික ප්‍රමානයක්ද රාජ්‍ය සංකේත වශයෙන් යාපනය කච්චේරිය ඉදිරිපිටදී අලෙවි වූ බවයි සඳහන් වන්නේ .

අගමැතිනි සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක ගේ සමසමාජ,කොමියුනිස්ට් පක්ෂ ඇතුළත් “සමඟි පෙරමුණු” ආණ්ඩුව හමුදා යවා සියල්ල සුනුවිසුණු කළා.

සමඟි පෙරමුණු ආණ්ඩුවේ රාජ්‍ය මර්දනය පිටු දකිමින් එජාපය ෆෙඩරල් පක්ෂය සමඟින් අත්වැල් බැඳ ගත්තා. 1965 ඩඩ්ලි සේනානායක අගමැති වෙමින් එජාප රජයක් පිහිටුවා ගත්තේ දෙමළ පක්ෂවල ආධාරයෙන්. විරුද්ධ පාක්ෂිකයන් උපහාසයට මේ ආණ්ඩුව හැඳින්වුවේ හත් හවුල කියල. ජේආර් ජයවර්ධනද සිටි මේ හවුල් ආණ්ඩුව මන්ත්‍රී චෙල්වනායගම් හා 1966 දී ගිවිසුමකට එළඹුනේ සිංහල දෙමළ භාෂා දෙකටම සමතැන ලබා දෙන්න.

ඩඩ්ලි – චෙල්වා නමින් ප්‍රකට මේ ගිවිසුමට විරුද්ධව ශ්‍රීලනිප, ලංකා සමසමාජ (ලසසප), කොමියුනිස්ට් පක්ෂ (කොප) සන්ධානය “ඩඩ්ලි ගේ බඩේ – මසල වඩේ” කියමින් රටපුරා මහා කෝළාහලයක් කළා. මේ සන්ධානයේ පෙළපාලියකට කොල්ලුපිටියේදී පොලිසියෙන් කළ වෙඩි තැබීමකින් දඹරාවේ රතනසාර භික්ෂුව මරුමුවට පත්වුණා. අවසානයේ එම ගිවිසුමද 1968 ජූලි වලදී අහෝසි කළා.

වර්තමාන ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහද අමාත්‍යධූර ඉසිලූ ජනාධිපති ජේආර් ජයවර්ධනගේ රජය උතුරේ සියලුම සන්නද්ධ කණ්ඩායම් සමඟ බලය බෙදා ගැනීමේ සාම සාකච්ඡාවක් කළා. උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ නිජබිම ලෙස පිළිගනිමින් මෙකී සාම සාකච්ඡා පැවැත්වූනේ භූතානයේ තිම්පු නුවරදී. ඉන්දියාවේ මැදිහත්වීමෙන් කැරුණු සාම සාකච්ඡා 1985 ජූලි 08 දා සිට අගෝස්තු 12 දක්වා පැවැත්වුණා.

පෝලියෝ රෝගයෙන් පෙළෙන පළාත් සභා යනු මෙම සාම සාකච්ඡාවල ප්‍රතිඵලයක් වුවත් එය තිම්පු සාකච්ඡා තුළින් ජේආර් රජය සහ සන්නද්ධ කණ්ඩායම් පැමිණි එකඟතාවක් නොවේ.

දෙමළ ජනතාව කිසි දිනක පළාත් සභා බලයක් ඉල්ලා නැහැ. දකුණේ සිංහල ආණ්ඩු පත්කරන ආණ්ඩුකාරවරයාට මුළුමනින් යටත් සොච්චම් බලයක් හෝ ලබාදීමට විරුද්ධව නැඟී ආ සිංහල බෞද්ධ ජාතිවාදීන්ට එරෙහිව එදා පළාත් සභා වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම ප්‍රගතිශීලි තීන්දුවක්.

නමුත් අද පළාත් සභා අලුත්වැඩියා කර හෝ දෙමළ ජනතාවට පිළිගන්වන්නට සූදානම් වන්නේ නම් එය අන්ත ප්‍රතිගාමී තීන්දුවක්.

අවසාන වශයෙන් දෙමළ ජාතිය හා බලය බෙදා ගැනීමේ සටන් විරාම ගිවිසුමක් අත්සන් කළේ වර්තමාන ජනාධිපති එවකට අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ හා ඊළාම් විමුක්ති කොටි (L T T E) සංවිධානයයි. 2002 පෙබරවාරි 23 අත්සන් කළ සටන් විරාම ගිවිසුමට එවකට හිටපු ජනාධිපතිනී චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකගේ පුර්ණ එකඟතාවය ලැබුණා.

නමුත් උදා වූ පක්ෂ දෙකේ (ශ්‍රීලනිප – එජාප) ස්වර්ණමය එකඟතාව ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් සටන් විරාම ගිවිසුම ප්‍රකාර රනිල් කටයුතු කළේ නෑ . උතුරු නැගෙනහිර දෙපළාත දකුණේ ආණ්ඩුවත් – L T T E යත් එක්ව වසර පහක අන්තර්වාර පාලනයක් සඳහා L T T E ය කළ යෝජනාව රනිල් ඉවත දැමුවා.

ඒ වෙනුවට Apex Body නමින් පාලන ව්‍යූහයක් ඉදිරිපත් කළා. මළලසේකර ශබ්දකෝෂයේ මෙහි සිංහල පරිවර්තනය වූවේ “මුදුන් මණ්ඩලය” යන්නයි. L T T E ය ඒ යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප කළා.

Apex Body පාලන ව්‍යූහයෙන් රනිල් යෝජනා කර තිබුනේ සුපුරුදු පරිදි දකුණේ ආණ්ඩු උතුර නැගෙනහිර දෙපළාතේ දේශපාලන, ආර්ථික සියලු තීන්දු තීරණ ගන්නා අතර එකී තීන්දු ක්‍රියාත්මක කිරීමේ බලය පමණක් L T T E යට ලබාදීමටයි.

මෙයට සමගාමීව අගමැති රනිල් විසින් ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදලෙන් (IMF) බිලියන 2.5 ක ණයක් ගැනීමට Regaining Sri Lanka (යළි පුබුදමු ශ්‍රී ලංකා) නමින් රාජ්‍ය දේපළ පුද්ගලීකරණය කිරීමේ සැලැස්මක් ඉදිරිපත් කළා. දුම්රිය දෙපාර්තුමේන්තුව අධිකාරියක් කිරීමේ ව්‍යාපෘතිය වැනි දේ එහි අඩංගු වුනා.

පුද්ගලීකරණය කිරීමේ වැඩ පිළිවෙලට වැඩකරන ජනතාවගෙන් බරපතල විරෝධයක් එල්ල වූ අතර වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරය එක්සත් වෙමින් සටනට සූදානම් වුණා.

මේ අතරතුර ජනාධිපතිනී චන්ද්‍රිකා ද බලය බෙදීමේ නව ව්‍යවස්ථාවක් ඉදිරිපත් කළා. එම නව ව්‍යවස්ථාව තුළට ඇයගේ ජනාධිපතිධූර කාලය හය මසකින් දීර්ඝ කිරීමේ වගන්තියක් ද ඇතුලත් වුනා.

බලය බෙදීමට විරුද්ධව සිටි රනිල්ට ජනාධිපති ධුරය හය මසකින් දීර්ඝ කිරීමේ වගන්තිය පනින රිළවුන්ට ඉනිමං බැඳීමක් වුනා. ඔහු ප්‍රමුඛ එජාප මන්ත්‍රීන් නව ව්‍යවස්ථාව පුළුස්සා දැමීම සංකේතවත් කරමින් කඩදාසි පුළුස්සමින් පාර්ලිමේන්තුව තුළ මහා ගාලගෝට්ටියක් කළා.

ආණ්ඩුව තුළ මතු වූ මේ හබය සිය වාසියට පෙරළාගත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (ජවිපෙ) පුද්ගලීකරණයට එරෙහිව වැඩකරන ජනතාවගෙන් නැගුනු විරෝධය දඩමීමා කරගනිමින් ජනාධිපතිනී චන්ද්‍රිකා ගේ පොදුජන එක්සත් පෙරමුණ සමඟින් පරිවාස රජයක් හැදුවා. නමුත් සත්‍ය ලෙස සිදුවුනේ වර්තමානයේ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයද (පෙසප) ඇතුළත් ජවිපෙ බලය බෙදීමේ යෝජනාවට තිරිංග දැමීමයි.

එතැනින් නොනැවතුණු ඔවුන් අවසානයේ මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති කරවා යුද්ධයට දක්කාගෙන ගොස් (ඔවුන්ගේම වචන වලින්ම කියනවා නම් “පිස්සු බල්ලෝ නාවන්න ගෙනියනවා වගේ”) ලක්ෂ එකහමාරකට ආසන්න වර්ග සංහාරයක් කරලා (බර අවි යොදා පහර දීලා) තමයි නැවතුනේ.

මෙකී වර්ගසංහාර යුද්ධයට දායක වීමට එජාප නියෝජ්‍ය නායක කරූ ජයසූරිය ගේ නායකත්වයෙන් මන්ත්‍රීවරුන් 17 දෙනෙක්ට මහින්දගේ යුද ආණ්ඩුවට එක්වන්නැයි රනිල් ඉල්ලා සිට බව කියන්නේ කරූ ජයසූරියමයි. ඒ බව සනාථ කරන්න ඕනෑ තරම් සාක්කි තිබෙනව.

1948 දී පුරවැසිකම අහිමි කරමින් වතුකරයෙන් ඇරඹි දෙමළාගේ බලය කප්පාදු කිරීමේ සිංහල,බෞද්ධ ධනපති පාලකයන් ගේ ජාතිවාදී දේශපාලනය 2009 මුල්ලිවෛක්කාල් දක්වා ගමන් ගත්තේ වරින් වර ලක්බිමේ සතර දිග්බාගයේ දෙමළුන්ගේ ලෙයින් මහ පොළොව තෙත් කරවමින්. ස්ත්‍රී දුෂණ, දේපළ අල්ලා ගැනීම් හා දේපළ ගිනි තැබීම් නිදහසේ සිදු කරමින්.

මන්ත්‍රී නිවාස ගිනි තැබීම, මන්ත්‍රීවරයෙක් මහමග මරා දැමීම ත්‍රස්තවාදයක් ලෙස දකින රනිල් සහ මැති ඇමතිලා දෙමළුන් මරා දැමීම්, දේපළ ගිනි තැබීම්, ස්ත්‍රී දුෂණ ත්‍රස්තවාදයක් ලෙස කිසිදාක දුටුවේ නම් නැත.

මෙවැනි සංදර්භයක “යුද්ධයේ වීරයන්ගේ”, උරුමකරුවන්ගේ පක්ෂයක ජනාධිපති වෙලා බලය බෙදීම ගැන රනිල් කතා කරනවිට සිහියට නැගෙන්නේ “රණ කකුළු” ජාතක කතාව.

මොකද අප කල්පනා කරන්න ඕන මේ වෙලාවේ රනිල්ට බලය බෙදන්න අවශ්‍යද කියල.

බලය බෙදා වෙළඳපොළ එක්සත් කිරීමට අවශ්‍යද? අවශ්‍ය නෑ. දුටුගැමුණු කළා වගේ රටම “එක්සේසත්” කරලා තියෙන්නේ. උතුරු නැගෙනහිර මුළුමනින් අද පාලනය කරන්නේ ආණ්ඩුවේ සිංහල බෞද්ධ හමුදාව. හමුදාව ඒ ප්‍රදේශවල විවිධ ව්‍යාපාරත් කරනවා.

ධනපති ක්‍රමය අර්බුදයට ගිහින් තියෙන්නේ ජාතික ප්‍රශ්නය නොවිසඳීම නිසාද? නෑ, ලංකාවේ ජාතීන් අතර ප්‍රශ්නයකට උපත දීල තියෙන්නෙත් ධනපති පාලකයෝ. එයාලගේ පැවැත්ම තියෙන්නේ ජාතිවාදය මත.

2002 චන්ද්‍රිකා රනිල් ආණ්ඩුවෙන් බලය බෙදීම රනිල් කඩාකප්පල් කළේ LTTE ය නිසාය යන උපකල්පනයට ආවත් 2015 දී නොකළේ ඇයි ? එය සිරිසේන ජනාධිපති කඩාකප්පල් කළා කියලයි කියන්නේ.

ආණ්ඩුවක ජනප්‍රිය භාවය වැඩිකල් නොරැඳෙන බව, සභාග ආණ්ඩුවක අභ්‍යන්තර ගැටුම් ඉක්මනින් මතුවෙන බව නොදන්නා දේශපාලන තොත්ත බබෙක්ද හවුල් ආණ්ඩු දෙකකම අගමැති වෙලා හිටපු, දැන් තියෙන හවුල් ආණ්ඩුවේ ජනාධිපති රනිල්? රනිල් කළේ පාර්ලිමේන්තුවට අවශ්‍ය බලතල ඉක්මනින් පවරාගෙන ව්‍යවස්ථා වෙනසක් සඳහා මත විමසමින් රටපුරා යැවීම. රටවටේ ගිහින් එනවිට ආණ්ඩුව ඇතුළේ ගැටුම්. ජනාධිපති සිරිසේන යෝජනා මාලාව කුණු කූඩයට දැම්ම. දැන් වැරදිකාරයා කවුද සිරිසේන.

රනිල් හැමවිටම කටයුතු කරන්නේ බැලූ බැල්මට අනෙකා දුදනා වෙන, රනිල් සුදනා වෙන ආකාරයට. මේ නිසා LTTE න්‍යායාචාර්ය ඇන්ටන් බාලසිංහම් “කපටි නරියෙක්” ලෙස තමයි රනිල්ව හැඳින්වූවේ. එහෙව් රනිල් මේ අර අඳින්නේ එක ගලෙන් කුරුල්ලෝ දෙන්නෙක් නොව කීප දෙනෙක්ම බා ගන්න. බාධක මැද නමුත් රනිල් ගේ න්‍යාය පත්‍රය මෙවර කෙළෙසක හෝ සාක්ෂාත් කරගන්න.

ආණ්ඩුව මේ වෙලාවේ රාජ්‍ය සම්පත් විකුණා දැමීම වෙනුවෙන් පිඹුරුපත් සකසමින් ඉන්නේ. එයට එරෙහිවත්, අයවැයෙන් ජනතා සහන නොලැබීම නිසාත් බරපතල ආණ්ඩු විරෝධයක් මෝදු වෙමින් එන්නේ.

සජබෙ මූලිකත්වයෙන් පෙසපෙද එක්ව දේශපාලන පක්ෂ විස්සක් පමණ සහ වෘත්තීය සමිති බහුජන සංවිධාන 150 ක් පමණ මේ වන විටත් සංවිධානය වෙලා තිබෙනව. බලය බෙදීමේ යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කළ සැනෙන් මේ එකමුතුව කෑලි කෑලිවට කැඩෙනව. ඒ පමණටම බොහෝ සංවිධාන හා පුද්ගලයන් ජාතික ප්‍රශ්නය අරභයා සිටින්නේ ඉතාමත් දුෂ්ඨ ජාතිවාදී ස්ථාවරයක.

මෙයට සමගාමිව ආණ්ඩුවේ මර්දනකාරී ප්‍රතිපත්තියට, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පණත අහෝසි කිරීම වැනි සීමිත කරුණු වෙනුවෙන් හෝ අද යලිත් උතුර දකුණ යම් සහෝදරත්වයක් ගොඩනැගෙමින් එනවා. එය වර්ධනයවීම ආණ්ඩුවේ සෞඛ්‍යයට හිතකර නැහැ. එය ආරම්භයේදීම බිඳ දමන්න ඕන.

රටතුළ බරපතල ආහාර හා ඖෂධ හිගයක් ඉදිරියේදී මතුවිය හැකි බවට දෙස් විදෙස් අනාවැකි කියනවා. අනතුරු අඟවනවා. නමුත් ආණ්ඩුවට ඒවාට පිළියම් නෑ.

එනිසා රටපුරා මතුවන මහජන කෝපය, වෛරය විවිධ බලවේග යොදවා ආණ්ඩුව විසින්ම සංවිධානාත්මකව ජාතිවාදී පහරදීම්වලට යොමුකරන්න පුළුවන්. ජාතිවාදී පහරදීම් නතර කරන්න ජනාධිපති රනිල්ට පුළුවන් හදිසි නීතිය, ඇඳිරි නිතිය පනවන්න.

ජාතිවාදී චෝදනා මත ආණ්ඩු විරෝධීන් අත්අඩංගුවට ගැනීම්, පක්ෂ තහනම් කිරීම්, මැතිවරණ කල්දැමීම් සිදුවෙන අතරේ රනිල්ට ඉඩ ලැබෙනවා පුද්ගලීකරණ වැඩ පිළිවෙලත් ක්‍රියාත්මක කරන්න.

එවිට සාමවාදීන්ට, ලිබරල්වාදීන්ට කියන්න පුළුවන් රටේ මර්දනයක් නැහැ. රනිල් කරන්නේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම කියල. ජාත්‍යන්තර සහයෝගයත් නොපමාව ලැබේවි.

“ගොඩයන” න්‍යායාචාර්යවරුන් කියාවි ඉරිසියාකාර වම්මු ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ වලට විරුද්ධයි. මේ ආර්ථික ඝාතකයන් රාජ්‍ය බලය යොදා හෝ අඩපණ කර ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ වහාම කරන්න කියල.

ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණයන්ට විරුද්ධ කඩාකප්පල්කාරී ත්‍රස්තවාදී ජාතිවාදීන් හා රට ගොඩ යවන ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණවාදීන් ලෙසට රට දෙකට බෙදයි. නමුත් “ගොඩයන” න්‍යායාචාර්යවරුන් ආපසු හැරිල බැලුවොත් ඔවුන් වාඩිවෙලා ඉන්නේ ආර්ථික ඝාතකයන් ගේ ඔඩොක්කුවේ කියල දැකගන්න හැකිවේවි.

මෙලෙසින් පොඩි එවුන්ට කෑමටික ඉවරවෙනතුරු කියන බිල්ලෝ කතන්දරයක් ලෙස බලය බෙදීමේ තවත් කතාවක් ඉතිහාසයට එක්විය හැකියි.

ආණ්ඩු විරෝධය ආණ්ඩු විරෝධීන් මරා ගන්නා විරෝධයක් බවට පරිවර්තනය වෙද්දී පොහොට්ටුවේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා ලෙස රනිල් හෝ මහින්ද රාජපක්ෂ ඉදිරිපත් වේවි. ඒ අතරේ ගොඩයන අයත් ගොඩයාවි.

සියලු අංශ අභිබවා ආරක්ෂක වැය රුපියල් බිලියන 539 ක් වෙන් කිරීමත්, දෙමළ ජනතාවගේ කේන්ද්‍රීය ප්‍රශ්නය වන ජාතික ප්‍රශ්නය පාර්ලිමේන්තුව තුළදී රනිල් විනෝදයට ගත්තේ ඇයි කියල මෙතැනදී හිතන්න වෙනව.

නොඑසේනම් ජනාධිපති රනිල්ට බලය බෙදීමේ ඇත්ත උවමනාවක් තිබේනම් එම සාකච්ඡා ආරම්භ කිරීමට සුදුසු පරිසරයක් නිර්මාණය කරන ලෙස උතුරේ දෙමළ මහජන නියෝජිතයන් මේවන විට යෝජනා ඉදිරිපත් කර තිබෙනව.

“ජනාධිපතිගේ කැඳවීමේ අවංක භාවයක් තියේ නම් හමුදා ආධිපත්‍යයට යටකොට තිබෙන උතුරු නැගෙනහිර ඉඩම් ඒවායේ මුල් අයිතිකරුවන්ට පවරලා, කල් ගොස් තිබෙන පළාත් සභා ඡන්දය වහාම තියලා පෙන්නන්න” කියල. ඉන්පසු “උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ නිජබිම ලෙස පිළිගනිමින් එක්සත් ශ්‍රී ලංකාවක් තුළ ෆෙඩරල් බල බෙදීමකට” සාකච්ඡා ආරම්භ කරමු කියල.

බලය බෙදීමට කැමතිදැයි විපක්ෂයෙන් විමසනවාට වඩා රනිල් සහ රනිල් ගේ අගමැති ඇතුළු කැබිනෙට්ටුව පළමුව ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරන්න ඕන දෙමළ මහජන නියෝජිතයන් ගේ යෝජනා හා ඉල්ලීම් පිලිගන්නවාද, නැද්ද කියල.

බලය බෙදීම ගැන පාර්ලිමන්ට් ජෝක් තිබුනත් ආණ්ඩුව IMF එකත් එක්ක ගිවිසුම් ගහනකොට නම්, විරුද්ධ පක්ෂයේ හරි වෘත්තීය සමිතිවල හරි කැමැත්ත ඇහුවේ නෑ නේද?

එනිසා ආණ්ඩුවේ ස්ථාවරය ප්‍රකාශ නොකොට පය බරවායට පිටකර බෙහෙත් බඳින්නා සේ සිදුකරන්නට යන්නේ පෝලියෝ රෝගයෙන් පෙළෙන පළාත් සභා රෙපෙයාර් කිරීම නම් එය වෙනකක් නොව ව්‍යවස්ථාපිත ෆැසිස්ට් පන්නයේ රාජ්‍යයේ න්‍යාය පත්‍රය ක්‍රියාත්මක කිරීම බවට මෙන්න කැට.

ඥානසිරි කොත්තිගොඩ