අපේ හැඟීම් සහ කල්පනාවන්ට කතාකරන ඡායාරූප ගැනීම හරි අසීරුයි | ලාල් හෑගොඩ

සාර්ථක ඡායාරූපයක් යන්න ඔබ අර්ථ දක්වන්නේ කෙසේ ද?

එය සරලය යයි පෙනෙන සංකීර්ණ ප්‍රශ්ණයක්. එක් එයට කෙටි පිළිතුරක් දෙනවා නම් ඡායාරූපය ගැනීමේ පරමාර්ථය මුදුන් පමුනුවාගත්, ඉෂ්ඨ සිද්ධකරගත් ඡායාරූපය සාර්ථක ඡයාරූපයක් කියලා කියන්න පුළුවන්. මෙහෙම පිළිතුරක් දෙන්න වෙන්නේ එක් වර්ගයක ඡායාරූපයක් තවත් වර්ගයක් අතරේදී සාර්ථක ඡායාරූපයක් නොවන්නට ඉඩ තියෙන නිසා.

ඔබ සඳහන් කරන ඒ ඡායාරූප වර්ග මොනවා ද?

පුහුණුවීමට ගන්නා ඡායාරූප හැරුණු කොට ලෝකයේ සියලුම ඡායාරූප වර්ග තුනකට බෙදන්න පුලුවන්. එනම් වාර්තා ඡායාරූප, නිර්මාණාත්මක ඡායාරූප හා කලාත්මක ඡයාරූප කියලා. කැමරාවේ ඇති වාර්තා කර ගැනීමේ හැකියාව නිසා එය බහුලව භාවිත කරන්නේ වාර්තාවක් ලබා ගන්නයි. කෙනෙකුට හිතන්න පුළුවන් කැමරාවේ ෂටර් (Shutter) එක එබුවහම ඉදිරිපිට තියෙන දේ ඉබේම වාර්තා වෙනවා නේද කියලා. ඒ නිසා එය ඉතා පහසු කාර්යයක් නේද කියලා. එහෙමත් වාර්තා වෙනවා තමයි. එත් දර්ශනයක, වස්තුවක එහෙමත් නැත්නම් සිදුවීමක වාර්තාවක් එතැන නොසිටි කෙනෙකුගේ විශ්වාසය තහවුරු වෙන ලෙස ඡායාරූප ගත කිරීම ඉතා අපහසු කටයුත්තක්, එම අපහසු කටයුත්ත ජයගත් ලෝකයේ විශිෂ්ට වාර්තා ඡායාරූප World press අන්තර්ජාල අඩවියට පිවිසීමෙන් බලන්න පුලුවන්.
නිර්මාණාත්මක ඡායා රූපයක් යයි කියන්නේ සැබෑ ලෝකයේදී අත් විඳින්නට බැරි ඡායාරූපයකින් පමණක් අත් විඳිය හැකි නිර්මාණවලටයි. වාර්තා ඡායාරූපයකදී වගේ පියවි ලෝකයේදී එහෙම නැත්නම් භෞතික පරිසරයේදී ඔහු දුටුදේ නොවෙයි එහි තියෙන්නේ. කැමරාවේ තාක්‍ෂණයත් ඒවගේම ඡායාරූප ධර්මතාවන් ද මෙහෙයවලා අපුරු ඡායාරූපයක් ඔහු නිපදවනවා. ශිල්පියාටවත් භෞතික ලෝකයේදී මේ අත්දැකීම් ලබන්න බැහැ. ඔහුටත් තම නිර්මාණය දකින්න පුළුවන් ඡායාරූපය නරඹලාම තමයි. කලාත්මක ඡායාරූප කියන්නේ නිර්මාණයේ උසස් ගුණාංගයන්ගෙන් යුත් අවස්ථාවක්. මෙය සුවිශේෂි කලාපයක්. ඒ නිසා එය වෙනම වර්ගයක් ලෙස දක්වනවා. අප හැඟීම්, කල්පනාවන්ට ආමන්ත්‍රණය කරන, චෛතසිකව අප කම්පනයට පත් කරන ඡායාරූප තමයි කලාත්මක ඡායාරූප වෙන්නේ. වෙනත් කලාවන්හිදී වගේම මෙහිදීත් ඒ කම්පනය ලබන්න රසිකයකුත් අවශ්‍යයි. අවස්ථාවේ හැටියට මෙවැනි කෙටි පැහැදිලි කිරීම තමයි කරන්න වෙන්නේ.

ඔබගේ නිර්මාණ ජීවිතයට විල්සන් හෑගොඩ නම් ඔබේ පියාගේ බලපෑම සිදුවනුයේ කෙසේ ද?

බලපෑම් සිදු නොකරන බලපෑමක් තමයි සිද්ධ වුණේ. මට තේරෙන කාලෙ තාත්තා අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ඡායාරූප ශිල්පියකු ලෙස වෘත්තීය කළේ. දහම් පාසැලේ අභිධර්මයත් ඉගැන්නුවා. තාත්තා එහි ලේකම් නිසා අගනුවර තරුණ කවි සමාජයේ මුලස්ථානයත් තිබුණේ අපේ ගෙදර. ඒ සමඟම ඡායාරූප සංගමයක් කළා. වෙනත් සමාජ සේවා කටයුතු කළා. මම ඒවාට උදව් කළා. මම තමයි තාත්තාගේ තැපැල් පියුං. ඔය ආකාරයට තමයි තාත්තාගේ ඇසුර මට ලැබුණේ. එත් කිසිවක් කරන්න කියලවත් කරන්න එපා කියලවත් කිව්වේ නැහැ. තාත්තා පවත්වාගෙන ගිය කැමරා පන්තියට මම ගියා. කැමරා පන්ති වෙනම තැනක තිබුණත් ඒ කටයුතු වඩාත්ම සිදුවූයේ අපේ ගෙදරදී. සිසුන් ගෙදරටත් ඇවිත් ඉගෙන ගත්තා. මම පාවිච්චි කළේ තාත්තාගේ කැමරාව.පසු කාලෙක මට තේරුනා මේ තාත්තගෙ කැමරාව නෙවෙයි අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තුමේන්තුවේ කැමරාව කියලා. තාත්තාගේ අඳුරු කුටිය (Dark room) පටල පටි, මුද්‍රණ කඩදාසි, රසායන ද්‍රව්‍ය මේ හැම දෙයක්ම පාවිච්චි කළේ ඔහුට හොරෙන්. මම එහෙම හිතාගෙන හිටියට තාත්තා හැම දෙයක්ම දැනගෙන ඉඳලා තියෙනවා. නොදැක්කා වගේ ඉඳලා තියනවා. මේක තමයි බලපෑම කරපු විදිය.

බොහෝ දෙනාගේ ආදරය දිනාගත් මහාචාර්ය සරච්චන්‍ද්‍රයන්ගේ නිර්මාණාත්මක ඡායාරූපය බිහි වුණේ ඔබේ කැමරාවෙන්. එම ඡායාරූපය පසුපස විවිධ රස කතා තියෙනවා.

කතා කිහිපයක්ම තියෙනවා. ඡායාරූපය ගැනීමට මම පෙළඹුනු කාරණය පළමුව කියන්නම්. කාලයක් සරච්චන්‍ද්‍ර මහතා සමීපව ඇසුරු කරන්න මට වාසනාව ලැබුණා. දවසක් හවසක කෙරුණු කතා බහ අතරේදී සරච්චන්‍ද්‍රයන් මෙහෙම ප්‍රශ්නයක් මගෙන් අහනවා.

“ලාල් අපි ඩ්‍රාමා කරනකොට ස්ටේජ් එකේ පිංතූරයක් නිර්මාණය කරන්න අපි උත්සාහ ගන්නවා. ඒක බොහෝවිට සාර්ථක වෙලා තියෙනවා. ඒත් ඕගොල්ලෝ ගන්න පිංතූරවල ඩ්‍රාමා එකක් නැහැනේ” ඒ විවේචනයට මා ළඟ පිළිතුරක් තිබුනත් එතුමාට ඇති ගෞරවය නිසා ඒ විවේචනයට පිළිතුරක් දෙන්න මම පෙළඹුණේ නැහැ. මෙසේ පිළිතුරු නොදීම ගැන මම කණගාටු වූණා. එතුමගේ හොඳ පිංතූරයක් අරගෙනම ඩ්‍රාමා එක පෙන්නන්නම් කියලා මම හිතාගත්තා. දවසක් එතුමා රැගෙන ගාල්ලේ උත්සවයකට යන්න උදේ හයට විතර මම එතුමගේ ගෙදරට ගියා. එතකොට මම දැක්කා මැද මිදුලට අහස් එළිය ඉතා කදිමට වැටිලා තියෙන හැටි. එතකොට තමයි මේ ඡායාරූපය ගන්න අදහස මට ආවේ. පස්සේ දවසක මේ ඡායාරූපය ගත්තා. මේ පිංතූරේ ගන්න ඉරිදා දවස් හතරක් යන්න වුණා. උදේ පාන්දරින්ම දවස් තුනක්ම හැරිලා එන්න වූණා. හතරවෙනි දවසේ තමයි මේ පිංතූරෙ ගත්තේ. මැද මිදුල නම් වේදිකාවේ මම නිපදවන ඩ්‍රාමා එකේ නළුවා තමයි සරච්චන්‍ද්‍රයන්.

ඔහු ලියමින් සිටියේ කුමක් ද?

ඒ පිංතූරෙ ගන්න මම සරච්චන්ද්‍රයන්ගේ ගෙදර තිබුණු පුංචිම පුටුවයි මේසෙයි හොයා ගත්තා. එතුමාට ලියන සෙයියාවෙන් ඉන්න කියලා මම කිව්වා. එතුමා හිටියා. ඒ ඉන්න අතරේ එතුමාගේ පිංතූර හත අටක් ගත්තා. කාලය ආසන්න වශයෙන් විනාඩි හතලිස් පහක් විතර ගියා. එතුමා අර කොළේ ලියන්නේ මට බැණලා. මේ මොන දෙයක්ද? පිංතූරයක් ගන්න ඇවිල්ලා ගන්නවා ගන්නවා කෙලවරක් නැහැ. මට උදේ තේ එකත් බොන්න බැරිවුණා. දැන් මට බඩගිනි එනවා. ඔය ආදී වශයෙන් තමයි ලියන්නේ. එත් ඒ කොළේ එදා මට ගන්න බැරිවූණා. දැනට වසර ගණනාවක් ගියත් ඒ ගැන මම තවමත් පසු තැවී තැවී ඉන්නවා.

ඔබගේ නවතම කෘතිය අගෝස්තු 20 දා එළිදක්වනවා.

ඡායාරූප ශිල්පය හැදැරීමට පහසු මගක් හා කලාත්මක ඡායාරූපයට ප්‍රවේශයක් කියන මගේ අලුත්ම කෘතිය අගොස්තු 20දා සවස 3.00ට මහවැලි කේන්‍ද්‍ර ශ්‍රවණාගාරයේදී මහාචාර්ය සරත් විජේසූරියගේ ප්‍රධානත්වයෙන් එළිදක්වනවා. ඡායාරූප ශිල්පය හැදැරීමට කැමති අයට ස්වයං අධ්‍යාපන පාඨමාලවක් මේ මගින් යෝජනා කරනවා. ඡායාරූප ශිල්පය ඉගෙන ගැනීමේදී අන්තර්ජාලය භාවිත කළ යුතු ආකාරයත් පුහුණුවීම් සඳහා ගත යුතු ඡායාරූප ගැනත් මෙහිදී විස්තරාත්මකව සඳහන් වෙනවා. කුඩා පොතක්. එත් මම වසර හයක් තිස්සේ මේක ලිව්වා. අද අපේ රටේ මිලියන ගණනක පුරවැසියන් මෙන්ම, ගම් වැසියන් කැමරා හෝ ෆෝන් කැමරා භාවිත කරනවා. මල්ලිලත් නංගීලත් උදේ හවා “සෙල්ෆි” ගහනවා. මේ පිරිස ඡායාරූපයේ යම් උසස් තලයකට රැගෙන යාමයි මගේ අරමුණ. ටික කලකින් ඔවුන් කලාත්මක ඡායාරූපකරණයේ සුන්දර ඉසව්වක් වෙත රැගෙන යාමට තමයි මගේ උත්සාහය. ඒ සඳහා අනුගමනය කළ යුතු තවත් යෝජනා තියෙනවා. මෙය ඉදිරි ව්‍යාපෘති ගණනාවක මුල් පියවරක් පමණයි. ඒ වගේම එදා උත්සවයට සහභාගී වන සියලු දෙනාටම පොත් නොමිලයේ දීමට පියවර අරගෙන තියෙනවා.

ඔබගේ ඡායාරූප අතරින් ඔබ වඩාත් කැමති ඡායාරූපය කුමක් ද?

එක එක වේලාවට එක එක ඡායාරූපවලට කැමැත්ත මාරුවෙනවා. තාමත් ප්‍රදර්ශනය කරලා නැති සැප්තැම්බර් මාසෙදී ප්‍රදර්ශනය කිරීමට අදහස් කරන මගේ (සොළොසක් රූ) ප්‍රදර්ශනයේ “සීවලී” හිමි තමයි දැන් මගේ හිතේ තියෙන ඡායාරූපය

සුලෝචන වික්‍රමසිංහ – රාවය