“ශ්‍රී ලංකාවට නව ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍යය ද,” මැයෙන් පසුගිය දා ප්‍රංශයේ පැරිස් නුවර පවත්වනු ලැබූ සම්මන්ත්‍රණයේදී නව සම සමාජ පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සභික රණත් කුමාරසිංහ විසින් පවත්වන ලද දේශනයක් ඇසුරිණි.
මේ වන විට ලංකාවේ ව්‍යවස්ථා වෙනසක් පිළිබඳව සාකච්ඡාවක් පැවැත්වෙමින් තිබෙන්නේ.මේකෙදි ඇතැම් දේශපාලන කණ්ඩායම් හම්බයන්ට, දෙමළුන්ට රට බෙදන්න, රට පාවාදෙන්න මේ යන්නේ කියල ඉතාම අශික්‍ෂිත විදියට තමයි මේ ගැන කතා කරන්නේ.මේ තුළින් සිංහලයාගේ පාරම්පරික අයිතිය නැතිවෙනවා, බුද්ධාගමට තැන නැති වෙනවා කියලත් ඔවුන් මතවාදයක් පතුරවමින් ඉන්නේ.නමුත් තවමත් ආවේ නැති ව්‍යවස්ථාවක් ගැන මොවුන් මෙහෙම කතාකරන්නේ ඒ අයට දිවැස් තිබෙනවාද කියල ප්‍රශ්ණයක් මතුවෙනවා.මේවා තමන් ගේ පටු දේශපාලන උවමනාවන් උඩ කරන්නාවූ මනෝබද්ධ ප්‍රකාශයන්කියන එක උඩයි අපි මේ ගැන සලකා බලන්නේ.මේ නව ව්‍යවස්ථාවක් පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් මතුවෙන්න ඒ හෝ මේ කාගෙවත් පුද්ගලික උවමනාවක් හෝ රටේ අභ්‍යන්තරික වුවමනාවක් හෝ පමණක් නෙමෙයි ජාත්‍යන්තර සාධක ගණනාවක් තිබෙනවා .
ඒ තමයි ගෝලීය ධනවාදයේ ,නව ලිබරල්වාදයේ ආර්ථික සැලැසුම් බිඳ වැටීම. ඒකේ ප්‍රතිඵලයක් තමයි මේ.මේක අලුත් සමාජ ආර්ථික සැලැස්මක්.ජාත්‍යන්තර පරිමාණවම සමාජ ආර්ථික වෙනස්කම් කරන්න බල කෙරිල තිබෙන්නේ.මේ වෙනස්කම් තුළ මානව හිමිකම් හා ප්‍රජාතන්ත්‍ර අයිතීන් ආරක්‍ෂා කරමින්, සියලුම ජන කොටස් පාලනයට හවුල්කරගනිමින් ආර්ථික සංවර්ධනයක් ඇතිකරගැනීමට යෝජනා වෙලා තිබෙන්නේ.ලංකාවත් ලෝක ආර්ථිකයේ කොටසක් නිසා එහි පාලකයන්ටත් මේ ප්‍රතිපත්ති ඉදිරියට ගෙනියන්න සිදුවෙලා තිබෙනවා.මොකද ධනපතියන් ලෝක ආර්ථිකයක් ගොඩනැගුවාට ලෝක රාජ්‍යක් ගොඩ නගන්න බැරිවුනා.ගොඩනැගිලා තිබෙන්නේ ජාතික රාජ්‍ය.ඒනිසා මේවයේ හැම මොහොතකම ප්‍රතිවිරෝධතා මතුවෙනවා.ඒ අනුව එම ප්‍රතිවිරෝධතා සමනය කිරීමට ඒ ඒ කාලයන් තුළදී ව්‍යවස්ථා වෙනස්කම් එනවා.
ඇමෙරිකාවේ 1778 දී නිදහස් අරගලය ආරම්භවුනා.එම නිදහස් අරගලය තුළදී බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය පළවා හරිමින් ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයක් ගොඞනගන්න පුලුවන් වුනා.ඒත් ධනපති සංවර්ධනයට අවශ්‍ය පමණට ශ්‍රමය නිදහස් කිරීමටත් වෙළඳපල තුළ සමානව ගණුදෙනු කරන්න තිබෙන අවස්ථාවනුත් සම්පූර්ණ වුනේ නැහැ.ඒකේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස තමයි ඇමෙරිකාව තුළ 1860 ගණන්වලදී සිවිල් යුද්ධයක් ඇතිවුනේ.මෙම සිවිල් යුද්ධයෙන් පසු වර්ධනය වන කර්මාන්තවලට අවශ්‍ය පරිදි නිදහස් ශ්‍රමය වර්ධනයවීමේ තත්වය සකස් කරමින් නව ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය වුනා.එය ලෝකයේ තිබෙන ඉතාම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යවස්ථාව ලෙස තමයි හැදින්වූවේ.නමුත් එම ව්‍යවස්ථාව හරහා එරටේ තිබුනු වහල් ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට පුලුවන් කමක් වුනේ නැහැ. උතුරු දියුණු කාර්මික ධනපතියන්ට උවමනා වුනේ සිය කර්මාන්ත දියුණුව සඳහා වහල් ක්‍රමය අහෝසි කරමින් ශ්‍රමිකයන් බිහිකර ගැනීම.නමුත් දකුණේ ඉඩම්හිමි ධනපතියන්ට වුවමනාවූවේ වහල් ශ්‍රමය තව දුරටත් තබා ගනිමින් සිය ඉඩකඩම්වල ආදායම් පවත්වාගෙන යන්න.මේනිසා උතුරු හා දකුණු ධනපතියන් අතර සිවිල් යුද්ධයක් ඇතිවුනා. අවසානයේදී ඒබ්‍රහම්ලින්කන් 13 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙන එමින් වහල් ක්‍රමය අහෝසි කොට කාර්මික විප්ලවය ආරම්භ කලා.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කියන්නේ හුදු ධනපති පන්තියේ තනි නිෂ්පාදනයක් නොවේ.ඒක කම්කරු පංතිය හා ධනපති පංතිය අතර තිබෙන ගැටුමේ හා සබඳතාවේ ප්‍රතිඵලයක්.කාර්මික දියුනුවත් සමඟ පංති සංවිධාන දියුණු වෙනවා වගේම තාක්‍ෂණ දැනුමින් පිරි කම්කරු පන්තියක් බිහිවෙනවා.ඔවුන් ගේ අධ්‍යාපණ,සෞඛ්‍ය වර්ධනය වෙනවා.මේතුළ ගොවි,ධීවර,සිසු,තරුණ පිරිස් අවධි වෙනවා.මේ ලෙස නැගිටින විවිධ ජනතා බලවේග විවිධ අණපනත් මගින් ව්‍යවස්ථා රාමුවකින් ඉදිරියට ගෙනියනවා.
1970 ගණන් වෙද්දී ලෝක ධනපති අර්බූධය තුළ කේන්සියානු සුභසාධනවාදී ධනපති ආර්ථික සැලැසුම් අර්බූධයට ගියා.මේක ලෝක පරිමාණ අර්බූධයක්.ඒ අර්බූධයෙන් ගොඩ එන්න ධනපති ක්‍රමය මුල්‍යවාදී ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාවට දැමීමට පටන් ගත්තා.පසු කාලීනව නව ලිබරල්වාදී කියන ලස්සන වචනයෙන් හැඳින්වූවේ මෙයයි.මෙහි මූලික ප්‍රතිපත්තිය තමයි කම්කරුවන් ගේ මූර්ත වැටුප් හා ආදායම් කපල අධි සූරාකෑමට ධනපතියන්ට ඉඩ විවෘත කිරීම.දෙවැන්න තමයි සොබා දහම සූරාකෑම වඩා තීවෘර කිරීම.තුන්වැන්න තමයි ඉතා තියුනු ලෙස අඩු දියුණු රටවල අතිරික්තය ණය පොලී මඟීන් කාර්මික රටවලට උරා ගැනීමට කටයුතු සැලැසීම.මේ තුළ කම්කරු පන්තියේ සටන් පමණක් නොවෙයි පීඩිත ජාතික විමුක්ති අරගලයන් ගේ විශාල ව්‍යාප්තියක් ලොව පුරාම ඇතිවුනා.ඒ අනුව මෙම සටන් මර්දනය කිරීමට අවශ්‍ය නෛතික තත්වයන් සකස් කිරීමට පියවර ගත්තා.ලංකාවේ මේ විදියට බැලුවාම 1972 දී විශාල ආහාර හිඟයකට අපේ රටේ ජනතාව මුහුණ දුන්නා.සතියේ දින දෙකක් ආපණශාලාවල බත් විකිණීම තහනම් වුනා.කම්කරුවන් ගේ වැටුප් කැපීම් ඇතුලු වෘත්තීය සමිති මර්දන ක්‍රියාකාරිත්වයන්ට එරෙහිව එදා පැවැති සිරිමාවෝගේ රජයට එරෙහිව කම්කරුවන් මහා වැඩ වර්ජනයක් කලා.
මේ ලෙසට කේන්සියානු සුභසාධනවාදී ධනපති ආර්ථික සැලැසුම් අර්බූධයට යෑමෙන් පසු ඇතිවූ නව ලිබරල්වාදී ධනපති ආර්ථික සැලැසුම්වලට 1978 දී ලංකාවද ඇතුල්වුනා.මේ නව තත්වය ඉදිරියට ගෙනයෑම සඳහා නව ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍යවුනා.ජේ.ආර්.කලේ ඒක.නමුත් 2003 – 2005 වනවිට යලි ලාභරේට්ටුව බිඳ වැටීම ආරම්භවුනා.ප්‍රාග්ධනය වේගයෙන් ඉක්මනින් පහසු ලාභ ලබන අංශවලට ගලා ගියා.ඒතුළ බැංකු කඩා වැටීමක් ලෙස පෙනෙන්නට වුනා.එයට මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද? ආයෙත් සාකච්ඡාවක් ආරම්භ වුනා.ක්‍රය ශක්තිය ඉහළ දැමීමේ පිළිබඳ ප්‍රශ්ණය, වෙළඳපළ නඟා සිටුවීම,ඒ මඟින් නිෂ්පාදන මිල ලාභදායි මට්ටමට ගෙන ඒම.මේ නිසා සිදුවුනේ මොකක්ද? ලෝක ශ්‍රම අතිරික්තය යොදා ගැනීමට යලි සැලසුම් ඇතිකිරීම.1940 ගණන්වල තිබූ කේන්සියානු වෙළඳ ආර්ථිකය බිඳ වැටිලා,අද නැවැතත් ඉතා බරපතල ලෝක ආර්ථික අර්බූධයකට ලෝක ධනපති පංතිය මුහුණදීල ඉන්නේ.
මේ ලෝක ආර්ථික අර්බූධයට මුහුණ දෙන්න කම්කරු පංතිය සමඟ ගැටුම් ඇතිකර නොගනිමින්,සියලු ජාතීන් ගේ අයිතිවාසිකම් පිළිගනිමින්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ආරක්‍ෂා කරමින් ඔවුන් සියලු දෙනා පාලනයට සම්බන්ධ කරගනිමින් ආර්ථික දියුණුවක් කරා යන ගමනක් දැන් ගෝලීය ධනපති පංතියට අවශ්‍යයි. ඒ තුළ සියලුම නිෂ්පාදන බලවේග එක්සත් කිරීමක් තමයි සිදුවන්නේ.ඒ වෙනුවෙන් සහභාගීත්වය,ඒකමතිකභාවය,වගවීම,විනිවිදභාවය,ප්‍රතිචාරාත්මකභාවය,ඵලදායිවීම හා කාර්‍යක්‍ෂමතාවය,සාධාරණබව හාඇතුළත් කරගැනීම,නීතියේ ආධිපත්‍ය,දූෂිතභාවය අවම කිරීම යන සපුරාලන ලෙස මේ රජයන්ට දැන් ලෝක බලවතුන් බලකරනවා. “යහපාලනය” නමින් හඳුන්වන්නේ මෙන්න මේ පාලන ක්‍රමයයි.මේ අංග ලක්‍ෂණයක් පැවැති රාජපක්‍ෂ පාලනය තුළ නොතිබූ බවද අපි අමතක නොකල යුතුයි.
මේ අනුව කටයුතු කිරීමේදී පීඬිත ජාතීන්ට ,දුගී ජන කොටස්වලට,අනාථවූවන්ට දැනට තිබෙන සහනවලටත් වඩා වැඩි සහන ප්‍රමාණයක් ලැබෙනවා.එතකොට ස්ථාපිත කම්කරු රාජ්‍යක් තුළ තහවුරුවිය හැකි වැඩ පිළිවෙලකට මේ ධනපති අර්බූධය විසින් එහි කොටසක් තල්ලු වෙනවා.මේතුළින් සිදුවන්නේ විප්ලවකාරී බලවේගවල ශක්තිමක්වීමක්, ඇවිස්වීමක්.මෙය දකින පළමු මොහොතේම ප්‍රතිවිප්ලවය ක්‍රියාත්මක වෙනවා.අපට මේ සඳහා ආසන්නම උදාහරණයක් ලෙස ඇමැරිකන් ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ගේ ආගමනය දැකිය හැකියි.
ඔහු කියන්නේ කුමක්ද? ඇමරිකාවේ ඇමරිකන්කාරයන්ට හැර වෙන අයට ඉන්න බෑ.අපට වෙන රටවල ජනතාව ගැන හිත හිතා ඉන්න බෑ.අපි වෙන රටවල ජනයාට ඉඩදීල ඒ අයගේ ශ්‍රමය උකහා ගන්න ඕන කියන අදහස අතහැරල.මොකක්ද මේ කියන්නේ.ඉස්සර ලෝකයම එකතුකරන්න ගිය මිනිස්සු දැන් තමන් ගේ රට වෙන්කර ගන්න කතා කරනව.රුසියාවේ පූටින් කියන්නේත් රුසියන් භාෂාව කතාකරන අය පමණක් එකතු කරගෙන අනෙක් ඔක්කොම කහළගොඩට දාන්න ඕන කියල.මහින්ද රාජපක්‍ෂත් කරන්න ගියේ මේකමයි.ඒනිසා තමයි මහින්ද පරාජය කරල ලිබරල්වාදීන් බලයට ආවේ.අදත් මහින්ද කතා කරන්නේ සිංහල ජාතිකත්වය උඩ ධනවාදයක් ගොඩනගන්න.ඩලස්ලා අද උදාහරණ ලෙස ගන්නේ ඇමරිකාව.නව ව්‍යවස්ථාවක් තුළින් සුළු ජාතීන් ගේ අයිතිවාසිකම් ලබාදී රටේ වෙළඳපොල ඒකාරාශී කරල, පොදු බල බෙදීමක් හරහා සියලුම ජන කොටස් උපරිම ලෙස පාලනයට හවුල් කරගෙන රට සංවර්ධනයට යන මාවතට මහින්දලා කියන්නේ රට පාවාදීමක් කියල.ඒකීය රාජ්‍ය ,ෆෙඩරල්,රට බෙදීම,උතුරු නැගෙණහිර එකතු කරල රට කැඩීම,බෞද්ධයාට තැන නැතිවීම මේ සටන්පාඨ ගේන්නේ ඒනිසයි.හැබැයි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ප්‍රශ්ණය විසඳන්නේ කොහොමද කියල මේ අය කියන්නේ නැහැ.
ඒනිසා අපට තිබෙන්නේ මහින්දලාගේ මේ අදුරු බලවේගයන්ට නැවත හිස ඔසවන්නට ඉඩ නොදී ජනවාරි ජයග්‍රහණය පෙරට ගෙන යෑම සඳහා කටයුතු කිරීමයි.නව ව්‍යවස්ථාවක් වෙනුවෙන් අපි පාලකයන්ට බලකල යුතුයි.මේ ආණ්ඩුව මූලික ලෙසම පත්කලේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ප්‍රශ්ණය විසඳා ගන්නයි.ජනාධිපතිවරයාගේත් අගමැතිවරයාගේත් ප්‍රධානම වගකීම එයයි. ඒ සඳහා අපි අත් නොහැර සටන් කළයුතුයි.බලය බෙදා රට එක්සත්කරන ව්‍යවස්ථාවක් නොගෙනෙන්නේනම් මේ පාලකයන්ද ගෙදර යවා අපි පෙරට යන්න සූදානම් විය යුතුයි.
සකස් කළේ : ඥානසිරි කොත්තිගොඩ
Facebook Comments
