මාරාන්තික වසංගත ආසාදිතයන් දිනෙන් දින වැඩි වෙමින් පවතිද්දී සිය ජීවිකාව රැකගැනීමට අරගල කරන මුලතිව් ප්‍රදේශයේ වෙසෙන දෙමළ ධීවරයන් අතර දැනටමත් පවතින බිය දකුණේ සිංහල සංක්‍රමණික ධීවරයන්ගේ ආගමනය හේතුවෙන් තවත් ඉහළ ගොස් තිබේ.
ඔවුන් පවසන්නේ සිය ජීවිකාවට අමතරව, ජීවිත පවා දැන් අවදානමක පවතින බවයි.
කැලෑ එළිපෙහෙළි කිරීම, කැලෑ පාළුව, ආරක්ෂක අංශ සෝදිසිය, අනවශ්‍ය සහ අනවසර පොලිස් සහ හමුදා මුරපොළවල් ඉදිකිරීම සහ ප්‍රදේශවාසීන්ගේ ජීවිකාව සිදුකරගෙන යාමට ඉඩනොදීම ආදී දෑ දැනට මුලතිව් හි සිදුවෙමින් පවතී.
පවතින දුක්ගැහැට තවදුරටත් නරක අතට හරවමින්, වයඹදිග වෙරළ තීරයේ පිහිටා ඇති පුත්තලම් ප්‍රදේශය සහ ඊට ආසන්න ප්‍රදේශවල සිට, ඊසානදිග වෙරළ තීරයේ පිහිටා ඇති මුලතිව් ප්‍රදේශයට වාර්ෂික මසුන් මරණ සමය වන මාර්තු සිට සැප්තැම්බර් කාලය තුළ ධීවරයන් පැමිණෙන අතර, එය වඩාත් මතබේදයට තුඩුදී ඇත්තේ ඔවුන්ගෙන් සෑහෙන පිරිසක් කොවිඩ්-19 රෝගය වැළඳුණු පුද්ගලයන් බව තහවුරු වී ඇති හෙයිනි.
මෙම සමය තුළ දකුණේ ධීවරයන්ගේ සංක්‍රමණය මුලතිව් ප්‍රදේශයේ ජීවත්වන ධීවර ජනතාවගේ ආරක්ෂාවට සහ ජීවිකාවට දැඩි පහරක් සෘජුවම එල්ල කර තිබේ.
සංචරණය නොකර, දුර්වල සනීපාරක්ෂක තත්ව යටතේ නයාරු වෙරළ ප්‍රදේශය අවට සිටීමට සිදුවීම හේතුවෙන් කොවිඩ්-19 පැතිරීමේ බියක් මෙන්ම අනෙකුත් ජලය මගින් බෝවන රෝග පිලිබඳ ප්‍රදේශවාසීන් තුළ බියක් ඇති කර තිබෙන අතර, ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තුව වන්නේ මෙම තත්වය අවසන් වනු ඇති බවයි.
කෙසේ නමුත්, රජයේද තදබල සහාය ලැබෙන මෙම සිංහල ධීවරයෝ සිය ස්ථාවරය කිසිදු ආකාරයකින් වෙනස් කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අතර, නිරෝධායන සීමා ඉවත් කරන ලෙසත් මත්ස්‍ය කර්මාන්තයේ යෙදීමටත් දකුණු ප්‍රදේශයට මසුන් ප්‍රවාහනය කිරීමට නිදහස ඉල්ලා විරෝධතාද දක්වමින් සිටිති.
මෙම සිංහල ධීවරයන් සෞඛ්‍ය බලධාරීන් සමග වාද කිරීම මෙන්ම ප්‍රදේශයේ ඉහලම සෞඛ්‍ය බලධාරියා වන ප්‍රාදේශීය වෛද්‍ය නිලධාරීයාට අභියෝග කිරීම පෙන්වන වීඩියෝ පටයක් ප්‍රසිද්ධියට පත්ව ඇති අතර, එහි දැකගත හැකි ආකාරයට ඔවුන් එම නිලධාරියාට තර්ජනය කරන්නේ ඔවුන්ගේ සංක්‍රමණය පිලිබඳ ප්‍රශ්න නො අසා සෞඛ්‍ය වැඩකටයුතු වල නිරත වන ලෙසයි.
මේ වසරේ මෙම තත්වය වඩාත් නරක අතට හැරී ඇත්තේ දැනටමත් දැඩි ලෙස බලපෑමට ලක්ව ඇති සෞඛ්‍ය සේවය මත තවත් බර පටවමින් පුත්තලම ප්‍රදේශයෙන් ධීවරයන් 54කට අධික ප්‍රමාණයකට කොවිඩ්-19 රෝගය වැළඳී ඇති බව තහවුරු වීම හේතුවෙනි.
දැඩි සංචරණ සීමා පවතිද්දී වුවද, පුත්තලම ප්‍රදේශයේ සිට පැමිණි ධීවරයන් 800 කට වැඩි පිරිසක් දිස්ත්‍රික්ක හතරක මායිම් පසුකරමින් පැමිණ නයාරු අසළ පිහිටි මුලතිව් වෙරළබඩ ප්‍රදේශවල සිය කටයුතු සිදුකරමින් සිටී.
ඒ, සිවිල් රාජකාරියක් වන වසංගතය පාලනය කිරීම භාරව සිටින යුද හමුදාවේ කිසිදු බාධාවකින් තොරවයි.
ඔවුන් මෙම මායිම් හරහා ගමන් කිරීම තුළ යුද හමුදාවේ භූමිකාව පිලිබඳව ද ගැටළු ගණනාවක් මතු කොට තිබේ.
යුද්ධයෙන් පසු, පුත්තලම් තීරයේ සිටින සිංහල ධීවරයන් මත්ස්‍ය කර්මාන්තයේ යෙදීම සඳහා ඊසාන දිග වෙරළ තීරයට යාම පුරුද්දක් බවට පත්කරගෙන සිටින අතර, ඒ හේතුවෙන් එම ප්‍රදේශයේ සිටින ධීවරයන්ගේ ජීවිකාව අහිමි කොට තිබේ. යුද්ධයෙන් පෙර ඊසාන දිග මෝසම් වැසි සමයේ වයඹට ගිය දෙමළ ධීවරයන්ට දැන් එම අවස්ථාව අහිමි වී තිබේ.
“මේ වසරේදී ධීවර දෙපාර්තමේන්තුව කිසිඳු අයකුට අවසරයක් ලබා දීලා නෑ., එම දෙපාර්තමේන්තුව දිස්ත්‍රික් සංවර්ධන කවුන්සිල රැස්වීම්වලදී නැවත නැවතත් ඒ පිලිබඳ අපට දැනුම් දුන්නා,” යැයි මුලතිව් දිස්ත්‍රික් ප්‍රාදේශීය වෛද්‍ය නිලධාරී වෛද්‍ය උමා ශංකර් ප්‍රාදේශීය මාධ්‍යවේදීන්ට පවසා තිබුනි.
කෙසේ නමුත්, සංක්‍රමණික ධීවරයන් පවසන්නේ ධීවර අමාත්‍ය ඩග්ලස් දේවානන්ද ඔවුන්ට අවසර ලබාදී ඇති බවයි.
අති විශාල ධීවරයන් පිරිසක් කුඩා ප්‍රදේශයක් තුළ පොදි ගැසීම හරහා ඇතිවිය හැකි කොවිඩ්-19 අවදානම පිළිබඳ කනස්සල්ල පළකරන ප්‍රාදේශීය වෛද්‍ය නිලධාරීයා පෙන්වා දෙන්නේ මෙතුළින් දැඩි ව්‍යාප්තවීමේ හැකියාවක් ඇති නව කොවිඩ්-19 පොකුරක් නිර්මාණය විය හැකි බවයි.
“මේ දක්වා අපි පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ 379ක් සිදුකර තිබෙනවා. ඒවායින් 53ක් පමණ කොවිඩ්-19 අසාදනය වූ අයගේ බව හඳුනාගෙන තිබෙනවා. (ජුලි 22 වන විට ලැබූ ප්‍රතිඵල). කෙසේ නමුත්, ජුලි 19 වනදා සිදු කළ පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණවලින් හඳුනාගත්තා ආසාදිතයන් 34ක්.” වෛද්‍යවරුන් සහ සෞඛ්‍ය කාර්යමණ්ඩලය පවසනේ කිසිදු ලියාපදිංචියක් හෝ සහයෝගයක් නොමැතිව, සංක්‍රමණික ධීවරයන් අතර සිටින ආසාදිත පුද්ගලයන් හඳුනාගැනීම අපහසු බවයි.
“නයාරු ප්‍රදේශයේ මෙම වසංගතය පැතිරීම සාමාන්‍ය තත්ව වලදී වගේ නෙමෙයි. වඩාත් අභියෝගාත්මකයි. මෙහිදී අනපේක්ෂිත දුෂ්කරතාද මතුව තිබෙනවා. උදාහරණයක් විදිහට , නයාරු ප්‍රදේශය වසා තිබු සති දෙකක කාලය තුළ, තිබු තත්වය සහ සහයෝගය නොමැතිකම හේතුවෙන් පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ සහ ආශ්‍රිතයන් සොයා යාම තෘප්තිමත් ලෙස සිදු කිරීමට හැකියාවක් ලැබුනේ නැහැ. තවත් හේතුවක් වන්නේ ඒ ප්‍රදේශයේ ජනතාව ලියාපදිංචියකට හෝ ලේඛනගත වීමකට ලක්ව තිබුනේ නැහැ. එනිසා, ඒ ප්‍රදේශයේ කොපමණ ජනතාවක් සිටිනවාදැයි අප දැනුවත් නැහැ.”
වෛද්‍ය ශංකර් පවසන ආකාරයට, සංක්‍රමණික ධීවරයන්ට නිසි ලියාපදිංචියක් හෝ ලියකියවිලි නොමැතිවීම හේතුවෙන් සිදුකලයුතු පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ සංඛ්‍යාව තීරණය කිරීම සහ ඒවා විශ්ලේෂණය කිරීම ක්ෂේත්‍ර නිලධාරීන්ට දුෂ්කර කටයුත්තක් බවට පත්වී ඇත.
ධිවරයන් 500කට වැඩි පිරිසක් සිටින බව සෞඛ්‍ය නිලධාරීන් අනුමාන කළත්, ප්‍රදේශවාසීන් පවසන්නේ ඒ සංඛ්‍යාව 800කට වැඩි බවයි.
සංක්‍රමණික ධීවරයන් අතරින් කොවිඩ්-19 අසාදනය වී ඇති බව තහවුරු වූ පුද්ගලයන් නිරෝධායන මධ්‍යස්ථානයකට යාම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ප්‍රදේශවාසීන්ගේ සහ සෞඛ්‍ය කාර්ය මණ්ඩලයේ දැඩි අවධානයට හේතුවී ඇත.
ප්‍රදේශවාසී ධීවරයන් පවසන්නේ වඩා දියුණු උපකරණ සමග පැමිණෙන පුත්තලම් ධීවරයන් නිර්බාධිතව නීති විරෝධී මසුන් මැරීමේද යෙදෙන බවයි.
“පුත්තලමේ සිට පැමිණෙන සංක්‍රමණික ධීවරයන්ට උසස් තාක්ෂණයෙන් යුත් උපකරණ තියනවා. නාවුක සැතපුම් 25ක පමණ දුරක මත්ස්‍ය කර්මාන්තයේ යෙදිය හැකි ජී.පී.එස්. තාක්ෂණය සහිත උපකරණවලට සම්බන්ධ කළ වඩාත් හොඳ මසුන් මරණ ආම්පන්නත් ඔවුන්ට තියනවා. තහනම් කර ඇති ට්‍රෝලර් දැල්, ඩයිනමයිට් සහ මාළු අල්ලාගැනීමට යොදාගන්නා විදුලි පහන් භාවිතයෙන් ඔවුන් ජලජ සම්පත් සුරාකනවා. මෙවැනි ක්‍රියා හේතුවෙන් සාගර සම්පත් සහ අපගේ ජීවිකාව අහිමි වෙනවා,” යි මුලතිව් ධීවර සමුපකාර සමිතියේ සභාපති මරියදාස් පැට්රික් ජොන්සන් මාධයවේදීන් සමග පවසා තිබේ.
පුත්තලමේ සිට පැමිණෙන සංක්‍රමණික ධීවරයින්ට වසර පුරාම මත්ස්‍ය කර්මාන්තයේ යෙදීමට හැකියාව ඇත .
ඒ, සය මසක් ඊසානදිග වෙරළතීරයේ, එනම් මුලතිව් , නයාරු ප්‍රදේශවල, සහ සය මසක් වයඹදිග වෙරළතීරයේ, එනම් පුත්තලම ප්‍රදේශයේ, ලෙසිනි.
යුද්ධයෙන් බැට කෑ මුලතිව් ප්‍රදේශයේ වෙසෙන ධීවරයන්ගේ එකම ජීවිකාව වී ඇත්තේ වසරකදී සය මසක කාලයක් පමණක් මසුන් මැරීම වූවත් ඒ කාලයේදී පුත්තලමේ වෙසෙන ධීවරයෝද මසුන් මැරීම සදහා එම වෙරළ තීරයටම පැමිණෙති.
“අපිට මාස හයක ආදායමෙන් ජීවත්වෙන්න වෙනවා, නමුත් ඒගොල්ලෝ මාස 12 පුරාම මුදල් හම්බකරනවා.”
ප්‍රාදේශීය වෛද්‍ය නිලධාරී වෛද්‍ය ශංකර් පවසන්නේ මෙම අභියෝගය ජයගතයුතු අතර වසංගතයේ පැතිරීම ද පාලනය කළයුතු බවයි.
Facebook Comments
