මනුස්සකම මතක් කරල දුන්න වෛරසයක්

0

එක පාරටම ලෝකය පුරා අදුරු හෙවනැල්ලක් ඇවිත්. ඉතා ඉහල තැන් වලටත් බේරෙන්න බැරි රෝගයක් ඇති වෙලා. රජ පවුල්, ඉහල පෝසතුන් මෙයින් බේරීමට පොර කනවා. ඈත පිටිසරට වඩා නූතන ලෝකයේ නගර වල ජනයාට මේ ලෙඩේට බිය වෙන්න සිද්ද වෙලා. ටික දවසකට පෙර මහ රටවල් නව ලිබරල්වාදයෙන් ඇති වූ පොහොසත්කම් ගැන ගණන් හිලව් කථා කරමින් සිටියේ. මුස්ලිම් අන්තවාදීන්ගේ ත්‍රස්ථවාදී ක්‍රියාවන් තමයි සාකච්ඡාවට යම් දෙයක් එකතු කළේ. දියුණුවේ අවසානය වෙන්නේ මනුස්සකම ගැන පණිවිඩයකින් බව හැමෝම කියන්න ගත්තා. ලෝකය පුරා නිදහස් වෙළදාම ගලා යා යුතුයි, එය තමා විසදුම කියල සමහරු අවධාරණය කළා. නමුත් බහුජාතික සමාගම් හසුරුවන වෙළදාම ඇත්තටම නිදහස් ද කියලා ප්‍රශ්න කළා.

ඇමරිකාවේ ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් ජනපති තුමාම නිදහස් වෙළද ප්‍රතිපත්තියේ බොරුව පෙන්නල දුන්නා, එයාගේ වැඩකිඩ තුළින්. ඒ වුනත් ඉහල තාක්ෂණයෙන් නැටවෙන ලෝකය මහා බලවත් තන්ත්‍රයක් කියල ඒ ඇත්තො අවධාරණය කළා. සයිබර් ලෝකය තුළ සෑම ප්‍රශ්නයක්ම විසදෙන බව කිව්ව. මනුස්සකම වෙළද සමාජය තුළ බිද වැටිල තිබුනේ. එය විහිළුවක් ලෙසට සැළකුණා. දැනුම ඉස්තරම්, හැගීම් විහිලුවක්, බොලද කමක් කියල කියන්න පටන් ගත්ත විතරයි, බෝම්බ වගේ වෛරසයක් එලියට ආවා. මේක ඉබේ ඇති වුනාද, නැතිනම් යම් රටක් ඇති කළාද කියල කියන්න බෑ. ඒත් එය ඇති වුනා. එයින් මනුස්සකම ඉබේම ඉහලට ආවා. වෙන වචන වලින් කියනව නම්, මිනිසා එකිනෙකාට බැදිල කියල ඉබේම එලිවුනා. මේ රෝගයෙන් ගැලවෙන්න ජනතාව මනුස්සකම එලියට ඇදල ගත්ත. රූපවාහිනී නාලිකා අඩ අඩා මනුස්සකම ගැන ගුණ ගායනා කරනවා. දොස්තරලා, නර්ස්ලා රජුන්ට වඩා ඉහල බව කියන තැනට පත් වුනා. ඒ විදියට වැදි බන වෙනුවට ඇත්ත බන හොයන්න පටන් අරන්.

වෙළදපල ලාභය උඩ දුවන්නේ. එය ආදරය කරන, මනුස්ස කමට ගරු කරන ආධාර වැඩ පිළිවෙලක් නෙමෙයි. එවන් අදහස් සිනහවට ලක් කරල තිබුනෙ. ඒත් දැන් රූපවාහිනිය මගින් වෙළද සමාගම් මෙත්තා, කරුණා, මුදිතා, උපේක්ඛා ගැන දිගින් දිගටම කථා කරන්න පටන් අරන්. සම සමාජයක් ලෙස සමාජය නැවත ගොඩ නගන්නේ නැතිව, ලෝකය ගොඩ නගන්න බෑ කියල ලොකු ලොක්කන්ටම කියන්න සිද්ධ වෙලා. මේක ජනතා යුද්ධයක් හැටියට හැර වෙන විදියකට ගෙනියන්න බෑ. මිනිසාගේ අතේ ඇගිලි වලට වෛරසය ගමන් කරනවා. එය මිනිසා විසින් නොදැනුවත්වම ගෙන්නාගත් යුද්ධයක්. පාරේ යන මිනිහට “අනේ අපට ගහන්න එපා” කියල බණ දෙසන්න සිද්ද වෙලා. ඒ අනුව හැම මිනිසෙකුම මිතුරෙකු කර ගත යුතුයි. අඩු තරමේ එකට එකතු වෙලා සබන් දාලා අත හෝද ගන්න එකතු වෙන්න වෙනවා. එවන් සමාජයක් ලබා ගැනීමට යාලු වෙන්න වෙනවා. යාලු වෙයල්ලා, නැත්නම් මරණය කියල තුවක්කු අල්ලන්නේවත් නැතිව වෛරසය මිනිසාට කියනවා.

මේ වෛරසය මුළුමනින් විනාශ කළත් නව වෛරසයක් නැවත මතු වීම නවත්තන්න බැහැ. මුදිතාවෙන් අනෙකාගේ ජයග්‍රහණයත්, සැනසුමත් ගැන සතුටු වන ලෝකයක් තුළ නම් ඕනෑම වෛරසයකට මුහුන දෙන්න පුළුවන් මිනිසාට පුළුවන් වේවි. මනුස්සකම උඩ මිනිසා එකතු වෙනව නම් මේ වෛරසය නෙවෙයි ‘හූනියම් යකා’ ඇත්තටම ආවත් ඌටත් මුහුණ දෙන්න පුළුවන් වේවි!


පිරිතෙන් වෛරස් මට්ටු කිරීම

හූනියම් යකා වගේ ප්‍රලාපයක් කියන විට මට මතක් වුනේ මේ පිරිත් කීමෙන් ඇතිවන වාසනාව ගැන කථා කළොත් හොදයි කියලයි. ඇත්තටම පිරිත් පාලි භාෂාවෙන් කීම නම් කොහොමටත් ප්‍රශ්නයක්. ඒවා සිංහලට හෝ දෙමළට, නැතිනම් ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කරල තේරෙන බාසාවෙන් කීම වඩා සුදුසුයි. මොකද එහෙම නැත්නම් මේක ගීත වාදනයක් වගේ දෙයක් වෙනවා. මේ ගැන පිළිතුරක් හොයාගන යනකොට මට හමුවුනා මිලින්ද ප්‍රශ්නයේ දී ලැබුන පිළිතුර. මං දැන සිටියා පිළිතුරක් ඇති කියල. මොකද බුදුන් මෝඩ දේවල් නියම කරල නෑ. අවුරුදු 2500 කට පෙර ලොව පහල වූ මේ මිනිසා ඇත්ත ඇති සැටියෙන් දැක්ක. ‘එව බලව’ කියල කියා දුන් මහා පුරුෂයා, ඇයි පිරිත් කියන්න කිව්වේ? උන්වහන්සේත් පිරිත් කිව්වා විශාලා නගරයේදී එකල ඇති වූ මේ වගේ රෝග සහිත ව්‍යසනයක දී. එය වුනේ ලිච්චවීන් ජීවත් වුන මහ නගරය වන විශාලා නුවර දී. එතැනදී බුදුන් තමන්ට ලැබුණ ආරාධනය උඩ වැඩම කරල පිරිත් බලයෙන් විපත නතර කළා. මෙතැනදී කෙරෙන්නේ මිනිස් සමූහයන් කෙරෙහි මානසික සහනයක් යෝධ ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීම. බුදුන් මිනිසාගේ දුකට මහත්ම පිළියම වන්නේ අනෙක් මිනිසුන් දෙස මෙත්තා, කරුණා, මුදිතා හා උපේක්ඛා වලින් බැලීමෙන් පොදුවේ දුකට පත්වූ මිනිසාට ලබා දෙන සහනයයි. අසරණ මිනිසාට ලොකුම උදව්ව වන අනෙක් මිනිසුන්ගේ මිනිස්කමේ සත්කාරය යි ඉන් පෙන්නුම් කරන්නේ. පිරිත් වටා ශබ්ද පූජා කරමින් දුකට පත් මිනිස් පවුලට දෙන මානසික සුවය, අසරණ මිනිසාට දෙන්න පුළුවන් ලොකුම බෙහෙත බව බුදුන් කියා තිබෙනවා. එය සමූහ මානසික ශක්තියක් ලබා දීමක්.

ලෙඩ දුකට පත්වුන විට ලොකුම සහනය තමා තනි නොකර ඒ කෙනාට ලබා දෙන පොදු දයාව හා මිනිස් උණුසුම. මං ලෙඩ්ඩු බලන්න ඉස්පිරිතාල වලට නිතර යනවා. රට තුළ දන්න අදුනන කෙනෙක් හැටියට ලෙඩා බලන්න යන එක අර බුදුන් දැක්වූ මානසික ශක්තිය ලබා දීමේ ක්‍රමයට සමානයි. මං ලෙඩා බලල කථා කරල, වටේ ඉන්න ලෙඩ්ඩුන්ටත් කථා කරනවා. බොහෝ විට ඒ අය මා අදුනනවා. ඒ නිසා සතුටු වෙනවා. ලෙඩ දුක් බලන්න එන එක මානසික බෙහෙතක්. මේ නිසා පොදුවේ මිනිසා තනි වූ ලොවක් වුනදාට මෙන්ම, රටක් නගරයක් ලෙඩට වැටුන වෙලාවට පළමුවම විය යුත්තේ ඒ අයට සළකන්න මිනිස් සමාජයම නැගී සිටින බව සද්ධ පූජා සහිතව පෙන්වා දීමයි. මේ තමා පිරිත් පූජාවන් තුළින් වෙන්නේ – මිනිස් සමූහයම දුකට මැදිහත් වීමයි.

ඒ තැනදි ලෙඩුන්ට හා විපතට පත් මිනිසුන්ට මානසික සැනසීමට ගීත ගයමින්, සුභ පතමින් යා යුත්තේ ඒ අය දන්න භාෂාවෙන්. මගධයට ඒ උවමනාව නිසා පාලි වලින් ගී ගයන්න ඇති. ඒත් එම ගාථාවන්ම ලංකාවේ මිනිසුන් ඉදිරියේදීත් පාලියෙන්ම ගැයීමෙන් ඒ මානසික සහනය ලබා දිය හැකිද කියල ප්‍රශ්නයක් තිබෙනවා. මේවා ඉතා ලෙහෙසියෙන් සිංහලට-දෙමලට දමන්න පුලුවන්. අනෙක් භාෂා වලටත් පෙරලන්න පුලුවන්. ඒ විදියට මේ ගීත වල තේරුමත් සමග ගායනා කරමින් මානසික සහනය ලබා දෙනව නම් පිරිතේ ඇත්ත බලය වැඩි වේවි ඉහලටම. මොකද එය මානසික සහනයක් වන්නේ සුවපත් වීමට කරණ ආයාචනයේ හඩත් සමගයි. මේක මේ බුදු දහමට පමණක් වෙන් වූ දෙයක් නෙමෙයි. අනෙක් ආගමුත් ඈත අතීතයේ කියපු ධර්ම ගීත ඒ ලෙසින්ම ගායනා කරනවා මිසක් තේරුම් කර දීමක් නෑ. මෙය පූජකයන්ගේ වාසියට කරන දෙයක් මිසක ලෙඩාට කරන යහපතක් නම් නෙමෙයි. පිරිතේ රිද්මය හා බැරෑරුම්කම තිබෙන්නේ ආදී භාෂාවෙන් ලැබෙන පාරම්පරික බලයක් සමග කියල කථා කරන්න පුළුවන්. ඒත් එදා විශාලා මහනුවරදී ගායනා කළ රතන සූත්‍රය ඒ වැසියන්ට දැනුම් තේරුම් ඇතිව ගයමින් යන්න පුළුවන් වුන විදියටම සිංහල වැසියන්ට එය ලබා දෙන්නට වැඩ සිද්ධ වුනා නම් එයින් ලබා ගත හැකි මානසික සහනය ඇත්තටම බරපතල ලෙස පිළිගන්න පුළුවන්.

දැනට මේ පිරිත් පිරිමින්ට විතරක් සීමා වීමත් ලොකු පාඩුවක්. මෙයින් දෙන්නේ මිනිස් කරුණාවේ හඩ නම් එයට කාන්තාවන්ගේ හඩත් එකතු විය යුතුමයි. බුදුන් කල පිරිත් ගැයීමට මෙහෙණින් වහන්සේලා මෙන්ම උපාසිකාවනෙ ද සිටිය බව කියවෙනවා. ඒ නිසා කාන්තා පිරිත් ගැයීම වෙන් කර තබන්නේ නැතිව දෙනාම එකට ගයමින් මානව බලය දුක නැති කිරීමට මෙහෙයවීම ඇත්තටම ලොකු සහනයක් වේවි. කාන්තාවට ඇති සම නුවන ගැන බුදුන් දෙසූ පළමු දේශනය තුළම හෙලි වුනා. පස්වග මහණුන් අතරින් එක් කෙනයි එදා බුදුන්ගේ දෙසුම අසා සෝවාන් වුනේ. එම බණ අසා සිට තම යහලුවාට, එනම් සාතාගිරට, හේමවත විසින් කියාදෙනවා අසා සිටි කාලී යන සේවක තරුණිය සෝවාන් වුනා. එයින් පෙනෙන්නේ කාන්තාවන්ට දහම තුළ සම බලයක් තිබෙන බවයි. එදා වසර 2500 කට පෙර බුදු බණ තුළ හෙලිකළ ගැහැණියගේ සම හැකියාව, නුවන ගැන නොසලකා සිටින්න අද දවසේ වැඩ කටයුතු කරන්න යෑම මහ විහිළුවක්. ගැහැණිය පිරිමියාගේ ඉල ඇටයෙන් බිහි වූ බව කියන මිත්‍යා මතයන් බුදු බණ තුළටත් රිංගවා දැමීමට යන හොර උපාසකයන් ගැන අප සැළකිලිමත් වියයුතු වෙනවා. දෙවියන්ගේ මැවීම අද විද්‍යාව තුළ සුන්වුන මතයක් බව අප පෙන්වා දිය යුතුව තිබෙනවා.

ජාතිවාදයට එරෙහි එක්සත් සටන

ඉදිරි මැතිවරණයට මෙරට තුළ තිබෙන විශාලම බහුජන පක්ෂය තුළින් මං ඉදිරිපත් වුනා. එය ලෙසි වැඩක් නොවෙයි. ඒ පක්ෂය තුළින් තරග කරන්න ලොකු බලපුළුවන් කාරකම් හා මුදල් හදල් තියෙන උදවිය ඉන්නවා. ඒ අයට නොදී මට අලිය මගින් ඡන්දයට එන්න හැකි වුනේ නව සම සමාජ පක්ෂය හැටියට අපි 2008 ඉදල ජාතිවාදයට විරුද්ධව එක්සත් පෙරමුණකින් සටන් කරමින් සිටි නිසයි. වම සමග එක්ව එක්සත් ජාතික පක්ෂය දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නය විසදීමට පෙරළිකාර විසදුමක් ඉදිරිපත් කළා. නව සම සමාජ පක්ෂය හැටියට අපි 1974 ඉදල කිව්වේ පීඩිත ජාතීන්ට සමානාත්මතාව, ස්වපාලනය සමග ස්වයං තීරණ අයිතිය දිය යුතුයි කියලයි. මෙයට පූර්ණ එකගතාවයක් ගන්න බැරි වුනත් ජේ.ආර්. උන්නැහේ මට කිව්වා, “තුන් වැනි දේ නම් මට තේරෙන දෙයක් නොවෙයි. අපිට බැරිද එකයි දෙකයි උඩ එකතු වෙලා වැඩ කරන්න කියල”. මන් අනෙක් අප පක්ෂයේ අයත් සමග එයට එකග වුනා. ජේ.ආර්. ඒ කිව්ව විදියට 13 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙනාවා. එය දියත් කිරීමේදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ මහ ජාතිවාදී සටනක් දියත් කළා. 13 ලබා දෙන්න පක්ෂ වුන ජනතාවගේ අය මැරුව, අත් කැපුව, කට කැපුව. ඒ වගේ කුරිරු සටනක් දියත් කරල, හිංසාවට, පාගා දමනු ලැබීමට ලක්කරල තිබුණ දෙමළ ජනතාවට යම් සාධාරණයක් බලයක්, ධනපති පාලනයෙන් ගෙන එන විට, එයට පක්ෂ වුන ජනතාව බියවද්දල පසුබස්සවන්නයි බැලුවේ.

නමුත් වෙඩි වරුසා පිට වරුසා ආවත් අපි අත් හැරියේ නෑ. දෙමළගේ විමුක්තිය වෙනුවෙන් ඇත්ත සටන ගෙන ගියේ දෙමළ කොටි නෙමෙයි, සිංහල වාමාංශිකයෝ. කොටි සටන් කළේ ත්‍රස්ත සටන් ක්‍රමය යොදල. එහි දී මහ ජාතිවාදීන් මැරුවා, ඒ වගේම එකට සටන් කළ අනෙක් සටන් කරුවනුත් මැරුව. අන්නමලේ අපේ නායකයා සටන් කළේ ත්‍රස්ත ආකාරයට නොවෙයි, මහජන බලය උඩයි. කොටියා ඔහුවත් මරල ජනතා සටන විනාශ කිරීමට පියවර ගත්තා. ඒ අනුව අපිට ජාතිවාදී සිංහල ත්‍රස්තයන්ට මෙන්ම, කොටි ත්‍රස්තයන්ටත් මුහුණ දෙමින් සටන් කරන්න සිද්ද වුනා. අද සටන තුළ තවම එවන් තත්වයක් ඇති වෙලා නෑ. ඒත් හමුදා සීරුවෙන් තබාගෙන ගෝඨා ගෙනයන සටන කොයි අතට යයිද කියන්න බෑ. එදා ජේ.ආර්. ගේ යෝජනා වෙනුවෙන් යූ.ඇන්.පී. අයත් ජීවිත පූජා කළා. 7000ක් විතර මැරුණ කියල කියනවා. ඒ අනුව ඔවුන් දෙමළ ජනතාවගේ අයිතිය වෙනුවෙන් සටන් කළ, දිවිදුන් පක්ෂයක්. තවමත් ඔවුන් සිටින්නේ එම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විප්ලවය ඉදිරියට ගෙන යෑමට බලාපොරොත්තුවෙන්. ඒක අපට අමතක කරන්න බෑ.

බොරුවට මුලා නොවී, ඇත්තට මුහුණ දී අපි ජාතිවාදී, ආගම්වාදී, ෆැසිස්ට් බලවේග වලට විරුද්ධව රනිල්ගේ ගමනට ඒ පැත්තෙන් උදව් විය යුතුයි. එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ හරි වැරදි බලල, ඒවගේ බර පැත්ත හොයල, ඒක උඩ නෙවෙයි අපි එක්සත් විය යුත්තේ. විප්ලවකාරී ලෙස දෙමළ ජනතාවගේ ප්‍රශ්නය විසදීම ඉදිරියට ගෙන යාමට වැඩ කළ යුතු නිසායි. යුතුය. ඒ ගැන තව වචන දෙකක් නෑ.

මට ඡන්දය දුන්නේ නැත්තේ මං කුඩා පක්ෂයකින් තරග කළ නිසා කියල බොහෝ අය කියනවා. ඒ ඇත්තො කියන්නේම බහුජන පදනමකින් තිබෙන පක්ෂයකින් ඉදිරිපත් වුනොත් දිනන්න තිබෙන ඉඩකඩ වැඩි බවයි. කුඩා පක්ෂයකින් ආවොත් නිකම්ම පරදින නිසා දාලා වැඩක් නෑ කියල කියනවා.

අනෙක් අතට දේශපාලන වශයෙන් දියුණු වාමාංශිකයන් කියන්නේ එයට විරුද්ධ කථාවක්. වමට තිබෙන සැබෑ බලය දැන ගැනීමට ඒ වගේ පැහැදිළිව සම සමාජ ව්‍යාපාරයෙන් ඡන්දයට ඉදිරිපත් වීමෙන් අපට වැඩ කිරීමේ තත්වය වැඩි වෙනව කියනව. හැබැයි ඔහොම කථා කළත් සෑම විටම විප්ලවවාදී අදහස් තියෙන අයත් විවිධ සහන හා උපකාර බලාගෙන සුභ සාධන සැලසීම සදහා දේශපාලනය කරන අය සොයාගෙන එනවා. එවිට ඇත්තටම මැතිවරණ වලදී පත්වීමක් ලබාගෙන සිටියොත් සහන සලසා දීමේ හැකියාව විශාල වශයෙන් වැඩි වෙනව කියලත් පෙනෙනවා. ඒ නිසා වමේ දේශපාලනයට උනත් සුභ සාධනය අමතක කරන්න බෑ කියල කියන්නම වෙනවා.

ඒ විතරක් නෙමෙයි, අපිට දරුණු ජාතිවාදී දක්ශිනාංශික මන්ත්‍රීවරුන් පත්වීම වළක්වා ලිබරල්, සාධාරණ ධනපති මන්ත්‍රීවරුන් ඉදිරියට ගෙන යාමට සිදු වෙනවා. එවිට අදහස් වෙනස් වුනත් එකට පහර දීම සදහා එකට එකතු වෙන්න සිද්ද වෙනවා. දැන් මේ අප ඉදිරියේ තිබෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය එවැනි දෙයක්. තමන්ගේ ඒකාධිපතිවාදී පාලනය තහවුරු කරගැනීමට අයියා ඉදිරියට දමල ලොකු වැඩ පිළිවෙලක් ගෝඨා උන්නැහේ කරගෙන යනවා.

මේ විදියට දේශපාලනය නිදහස් ඡන්දය තුළ කරනවා කියල කිව්වත්, අපහාස, උපහාස, තර්ජන, මර්ධන ආදී වඩා බියකරු මගක් තුළයි දේශපාලනය ඉදිරියට ගෙන යමින් පවතින්නේ. ඒ නිසා අර්ධ ලෙසට ලේ වැගිරෙන සටනක් ලෙසට මැතිවරණය ක්‍රියාත්මක වෙනවා. මේක කලබල වෙන්න දෙයක් නෙමෙයි. බහුජන සටනක් නිසා බහුජන පිළිවෙලට ගෙනියන්න වෙනවා. ඒ අනුව විප්ලවවාදීන්ට සිද්ද වෙනවා තම අදහසට කිට්ටු දේශපාලන අදහස් දක්වන පුළුල් ජනයා ගොනු වන තැනට ගිහින් ක්‍රියාමාර්ග ගන්න. මේ රට තුළ තිබෙන ඉතා බැරෑරුම් ප්‍රශ්නය තමා ජාතීන්ගේ අයිතිවාසිකම් පිළිබද ප්‍රශ්නය. මේ ජාතික ප්‍රශ්නය උඩ අපට ලේ වැගරුම් වලට මුහුණ දෙන්නට සිදු වුනා. ඒක ඇති නැති ප්‍රශ්නයට වඩා ඉදිරියෙන් වැටෙන නිසා ක්‍රියාමාර්ග මුලින්ම දමන්න වෙනවා. පංති සටන ගැන කථා කළත් අපට සිදු වන්නේ පංති දැක්ම තුළින්ම ජාතික ප්‍රශ්නයට මුහුන දෙන්න. මෙතැනදී සැබෑ වාමාංශිකයා කවුරුද කියල නිකම්ම හෙලිදරව් වෙනවා.

මහාචාර්ය වික්‍රමබාහු කරුණාරත්න

Facebook Comments

wedding people