නැගෙනහිර සමූලඝාතන අනුස්මරණ ස්මාරකයක පුවරුවකට තහංචි

අත දරුවන් ඇතුලු එකසිය අසුවකට අධික නැගෙනහිර පළාතේ නිරායුද දෙමළ සමුහයක් ඝාතනය කිරීමේ චෝදනා එල්ලවන රජයේ ආරක්ෂක අංශ පිළිබඳව සඳහන් කරමින් වින්දිත ඥාතීන් විසින් සකස් කරන ලද පුවරුවක් පොලිසිය විසින් අත් අඩංගුවට ගෙන තිබේ.

මඩකලපු දිස්ත්‍රික්කයේ සත්තුරුකොන්ඩාන් හි පනිච්චෙයිඅඩි මංසන්ධියේ ස්ථාපිත කර ඇති ඝාතනය වූවන්ගේ ස්මාරකය අලුත් වැඩියා කරමින් ඝාතනයට ලක්වු ඥාතීන් 184 ගේ නම් ද සදහන් පුවරු සවිකර 34 වැනි වරටත් සැප්තැම්බර් 9 වැනි දා සන්ධ්‍යාවේදී ඔවුන් සිය ඥාතීන් අනුස්මරණය කිරීමට සැලසුම් කර තිබුනේ යුද හමුදාව ඇතුළු ග්‍රාමාරක්ෂකයන් විසින් අමානුෂික ලෙස ඝාතනය කරන ලද සිවිල් වැසියන් අමතක වී නොමැති බව සදහන් කළ ගල් පුවරුවක් ද ස්මාරකයේ සවිකරමිනි.

පළාත් බද වාර්තාකරුවන් පවසන්නේ එම ස්ථානයට පැමිණි කොක්කුවිල් පොලීසිය පුවරුව අත් අඩංගුවට ගෙන අනුස්මරණයට සහභාගිවීමට පැමිණ සිටි හත් දෙනකුද පොලිස් රථයේ පටවාගෙන ගොස් ප්‍රකාශ ලබා ගැනීමෙන් අනතුරුව ඔවුන් නිදහස් කර ඇති බවයි.

සමුලඝාතනයට ලක් වු අයගේ පවුල් වල සාමාජිකයන් චෝදනා කරන්නේ යුද හමුදාව සහ ග්‍රාමාරක්ෂක භටයන් එම අපරාධය කළ බව ජනාධිපති කොමිසමක් හමුවේ තහවුරු වී තිබියදීත් අදටත් යුක්තිය ඉටුවී නොමැති බවයි.

අනුස්මරණයට එක්ව සිටි මඩකලපුව බහු ආගමික සංගමයේ ලේකම් කන්දයියා ජෙගදාස් පියතුමා ප්‍රශ්න කරන්නේ සමුහ ඝාතනයේ වරද කරුවන් කවුරුන්ද යන්න මහාධිකරණ විනිසුරු ක්‍රිෂ්ණපිල්ලේ පාලකිඩ්නර්ගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පැවති කොමිසම මගින් මෙන්ම ඇමරිකාවේ කොලොම්බියා විශ්වවිද්‍යාලයේ පර්යේෂිකාවක් වන පැට්රිසියා ලෝරන්ස් විසින්ද තහවුරු කර තිබියදී වත්මන් ආණ්ඩුව දෙමළ ජනයාට ඒ බව ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස පවා අහිමි කර ඇති බවයි.

“ඇත්තටම ඝාතනය කළේ කවුද කියලා පිළිගන්නවත් ඔවුන් සූදානම් නැහැ. මේ රටේ ජනාධිපතිවරණයක් තියනවා කියලා කියනවා. අවුරුදු 76ක ප්‍රශ්නය විසඳන්න යනවා කියලා දකුණේ ඉදන් එන සිංහල අපේක්ෂකයෝ කියනවා. දෙමළ ජනතාවට විසඳුම් දෙනවා කියලා පුහු පොරොන්දු දෙනවා. ජනතාව තමන්ව ඝාතනය කලේ කවුද කියලා කියන්න භාෂණයේ නිදහසවත් දෙන්න බැරි පොලීසියක්, හමුදාවක් සහ ආණ්ඩුවක් ද විසදුමක් දෙන්න යන්නේ?”

ඝාතනයට ලක් වුවන්ගේ නාම පුවරු ප්‍රදර්ශනය කිරීම හා ඔවුන් අනුස්මරණය කිරීම සම්බන්ධයෙන් පොලීස් බාධා එල්ල නොවු බව පළාත්බද වාර්තාකරුවෝ වැඩිදුරටත් පවසති.

ජනාධිපති චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග විසින් 1995 ජනවාරි 4 වැනිදා පත්කරන ලද විශ්‍රාම ලත් මහාධිකරණ විනිසුරු ක්‍රිෂ්ණපිල්ලේ පාලකිඩ්නර්ගේ සභාපතිත්වයෙන් යුත් උතුරු නැගෙනහිර පුද්ගල අතුරුදහන් කිරීම් සහ බලහත්කාරයෙන් පැහැරගෙන යාම් පිළිබඳ කොමිසම හමුවේ ඉදිරිපත් වූ සාක්ෂි අනුව සමුහඝාතනය සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලබන්නේ සත්තුරුකොන්ඩාන් බෝයිස් ටවුන් කඳවුරේ නිලධාරීන්ය.

යුද හමුදාව අතින් කුරිරු ලෙස සමූලඝාතනය වෙද්දී දිවි ගලවා ගැනීමට හැකි වු එකම තැනැත්තා එවක 27 වැනි වියේ පසුවූ පිල්ලෙයාර්අඩි ගමේ කන්දසාමි ක්‍රිෂ්ණකුමාර්ය.

ඔහු පවසන පරිදි 1990 වසරේ සැප්තැම්බර් නමවැනිදා සැන්දෑවේ 5.30 ට පමණ මඩකලපු දිස්ත්‍රික්කයේ සත්තුරුකොන්ඩාන් හි බෝයිස් ටවුන් හමුදා කදවුරේ සන්නද්ධ භට පිරිසක් සත්තුරුකොන්ඩාන්, කොකුවිල්, පනිච්චෙයියඩි හා පිල්ලයාරඩි යන ගම්මාන වලට ඇතුල් වී එම ගම්වාසීන්ට නිවෙස් වලින් එලියට බහින ලෙස අණ කර තිබේ.

වීදියට බට ගම්වැසියන් එකසිය අසූ පහක් වටකර පසුපසට දෑත් බැඳ, ඔවුන් සියලු දෙනා හමුදා කදවුර වෙත රැගෙන විත් ඇත.

එම පිරිසට සත්තුරුකොන්ඩාන් ගම් වැසියන් 38 ක්, කොකුවිල් ගමේ 47 ක් , පනිච්චෙයියඩි ගම් වැසියන් 37 ක් හා පිල්ලයාර්ඩි ගම් වැසියන් 62 ක් අයත් වුනි.

හමුදා අත් අඩංගුවට පත් පිරිස අතර ගැබිණි මව්වරුන්ද ඇතුළු කාන්තාවන් 85 කි.

අවුරුදු දහයට අඩු දරු දැරියන් 42 කින් සමන්විත එම පිරිසට අවුරුදු 60ට වැඩි වයසේ 28 දෙනකු ද ඇතුළත් ය.

සාමාන්‍ය විමර්ශනයක් සිදු කිරීම සදහා සියලු දෙනා හමුදා කදවුර වෙත ගෙනයන අතර ප්‍රශ්න කිරීමෙන් අනතුරුව නිදහස් කෙරෙනු ඇති බව හමුදාව විසින් ගම් වැසියන්ට පවසා තිබුනත් ඉන් පැය කිහිපයකට පසු එක් අයෙක් හැර ගෙදර ආ වෙනත් කිසිවකු නැත.

පාලකිඩ්නර් කොමිසමේ වාර්තා වල දැක්වෙන පරිදි කන්දසාමි ක්‍රිෂ්ණකුමාර් තුවාල කැළැල් පෙන්නමින් පවසා ඇත්තේ හමුදා භටයන් පපුවේ තුන් පොළකට තමන්ට පිහියෙන් ඇන්න බවයි.

තවත් දහ දෙනකු පමණ පිහි ඇනුම් කා බිම වැටී ඉන්නා අයුරු ඔහු දැක තිබේ.

ස්ත්‍රී දුෂණ

තුවාල වී බිම වැටී සිටියදී තමන් දුටු හමුදා සෙබළුන් විසින් කාන්තාවන්ට එරෙහිව කළ කුරිරු කම් හෙළිකරමින් කන්දසාමි ක්‍රිෂ්ණකුමාර් එයින් තුන් අවුරුද්දකට පසු ටැමිල්නෙට් වෙබ් අඩවියට පවසා තිබූ මහත් කම්පා කරවන සුළු විස්තරයෙන් බිඳකි මේ.

“පස්සේ උන් ඇඟේ නූල් පොටක්වත් නැතිව ගෑණු ළමයි අරන් ආවා. ඒ ළමයින්ගේ කටේ පස් පුරවලා දිගින් දිගටම දූෂණය කළා. ඊට පස්සේ හමුදා භටයෝ කඩු අරගෙන ඒ අයගේ පපු කපලා අයින් කළා. එයින් තුන් දෙනෙක් ලිඳකට තල්ලු කළා. උන් දූෂණය කර කර, මර මරා, මළකඳන් වළවල්වලට දාන වැඩේ පැටලිලා ඉන්නකොට මම හෙමිහිට කළුවරේ එලියට බඩ ගා ගත්තා. ආමි කාරයෝ ගියාම මම හමුදා කඳවුරේ වැට දිහාට රිංගලා කෑම්ප් එක පිටිපස්සේ ලඳු කැලේ හැංගුනා. පස්සේ සොල්දාදුවෝ ටයර් ගෙනල්ලා වලේ තිබුණු මළකඳන් වලට ගිනි තිබ්බා. පාන්දර තුන විතර වෙනකල් ගින්න ඇවිලුනා. ගිනිමැලේ නිවුනට පස්සේ වළට පස් දාලා වැහුවා.”